Συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στον Βύρωνα για τον Νικόλα Τόντι

Σε συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Νικόλα Τόντι κατά την “επιτυχημένη” επιχείρηση των αστυνομικών δυνάμεων πριν από περίπου δέκα ημέρες στον Βύρωνα, καλούν σήμερα πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις του δήμου. Ενεργοί πολίτες της περιοχής, δημοτικές κινήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, η νεολαία ΣΥΝ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούν στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία του Αγίου Λαζάρου με στόχο την ανάδειξη της προσπάθειας συγκάλυψης της δολοφονίας και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων ώστε επιτέλους να κλείσει η θλιβερή λίστα των «μεμονωμένων» δολοφονιών πολιτών από αστυνομικούς.

Προσαγωγές δύο μελών του ΣΥΡΙΖΑ για αφισοκόλληση!



Χωρίς παπούτσια στο κρατητήριο

Εν τω μεταξύ, προχθές το βράδυ αστυνομικοί προσήγαγαν στο Α.Τ. Βύρωνα δύο μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που κολλούσαν σε κεντρικό δρόμο της περιοχής αφίσες- κάλεσμα στη σημερινή συγκέντρωση. Η αφορμή ήταν ότι δεν είχαν άδεια για την αφισοκόλληση, αλλά η συμπεριφορά των αστυνομικών που τους οδήγησαν στο κρατητήριο αναγκάζοντάς τους να βγάλουν ακόμη και τα παπούτσια τους, φανερώνει ότι τα όργανα της τάξης είχαν ενοχληθεί από το περιεχόμενο της αφίσας, στην οποία υπήρχε διάγραμμα από “μεμονωμένα” αιματηρά περιστατικά με δράστες αστυνομικούς. Τα δύο μέλη του ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκαν στο Α.Τ. Βύρωνα για εξακρίβωση στοιχείων, έμειναν στο κρατητήριο χωρίς τα προσωπικά τους αντικείμενα και χωρίς τα παπούτσια “για να μην αυτοτραυματιστούν με τα κορδόνια”(!) -όπως τους είπαν οι αστυνομικοί- για περίπου δύο ώρες, χωρίς κανείς να έρθει σε επαφή μαζί τους. Για “καλή” τους τύχη δεν είχαν αφαιρέσει το κινητό από τρίτο συγκρατούμενό τους κι έτσι κατόρθωσαν να επικοινωνήσουν με δημοτικούς συμβούλους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκαν σύντομα στο Α.Τ. "Να μην ανεχθούν την εντεινόμενη αστυνόμευση στις γειτονιές και τον περιορισμό στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες" καλεί τους κατοίκους η δημ. κίνηση Βύρωνα "Αριστερή Παρέμβαση", καταγγέλλοντας το περιστατικό.

Δ.Σφ.
www.avgi.gr

ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ 12.00 το μεσημέρι, πλατεία Αγίου Λαζάρου

ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ

12.00 το μεσημέρι, πλατεία Αγίου Λαζάρου

ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 25χρονου ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝΤΙ από την αστυνομία στις 16-02-2010 στον Βύρωνα, δεύτερο περιστατικό μετά το θάνατο της υπαλλήλουστον «Γερμανό» στην οδό Κύπρου στις 12-03-2009

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝΤΙ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ:

Ο ΒΥΡΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡ-ΟΥΕΣΤ!

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΜΜΕ

Δευτέρα 1η Μαρτίου - Εκδήλωση διαμαρτυρίας του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση του Ολι Ρεν με τον Υπουργό Εργασίας

Δευτέρα 1η Μαρτίου - Εκδήλωση διαμαρτυρίας του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση του Ολι Ρεν με τον Υπουργό Εργασίας
Το Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς διοργανώνει την Δευτέρα, 01/03 και ώρα 16.30 το απόγευμα, στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) εκδήλωση διαμαρτυρίας για την συνάντηση που θα πραγματοποιείται την ίδια ώρα του Επιτρόπου της ΕΕ, Όλι Ρεν με τον Υπουργό Εργασίας για να συζητήσουν για την μείωση των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την απελευθέρωση των απολύσεων.

Αντιστεκόμαστε στις σχεδιαζόμενες περικοπές.

Αγωνιζόμαστε για:

• να παρθούν πίσω τα αντεργατικά μέτρα

• να ακυρωθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας

• να ανατραπεί το κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας

To Γραφείο Τύπου

Μήνυμα αλληλεγγύης στους απεργούς στην Ελλάδα των βουλευτών και ευρωβουλευτών του γερμανικού κόμματος Die Linke (Η Αριστερά)

Εμείς, πολιτικοί παράγοντες μέλη του Κόμματος Die Linke, που ασχολούμαστε με τα ευρωπαϊκά και οικονομικά θέματα στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή εκφράζουμε, με αφορμή τη σημερινή γενική απεργία στην Ελλάδα, την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας στους απεργούς.

Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για την άνευ προηγουμένου εκστρατεία που έχει ενορχηστρωθεί με στόχο την Ελλάδα. Η δύσκολη θέση της χώρας γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για την ενεργοποίηση προκαταλήψεων. Οι πολίτες της Ελλάδας, γυναίκες και άνδρες, κατασυκοφαντούνται, κατηγορούνται ότι είναι "κατά συρροή ψεύτες και ότι συστηματικά παραποιούν τα στατιστικά στοιχειά", ότι συνεχώς κατεργάζονται " ύπουλες πολίτικες ".

Οι Έλληνες δήθεν ζουν σ έναν "παράδεισο" απ τον οποίο "επειγόντως πρέπει να απαλλαγούμε " . Στο στόχαστρο όμως των νεοφιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης και πολιτικών παραγόντων δεν βρίσκεται μόνον η Ελλάδα.

Προσβάλουν με τον χαρακτηρισμό " PIGS " (γουρούνια ) και την Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία. Αυτή η εκστρατεία έρχεται σε αντίθεση με βασικές αρχές της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Πολίτικοι παράγοντες και δημοσιογράφοι, που κατά τα άλλα δεν κουράζονται να επικαλούνται την " όλο και στενότερη Ευρωπαϊκή Ένωση " απευθύνονται στα χαμηλότερα ανθρωπινά ένστικτα καταστρέφοντας την αμοιβαία εμπιστοσύνη που αποτελεί την προϋπόθεση για την ειρηνική συμβίωση των ευρωπαϊκών λαών. Πάντα στη κρίση το κεφάλαιο αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους που να εισπράττουν την οργή όλων εκείνων στην Ευρώπη που απειλούνται από κοινωνική περιθωριοποίηση. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν και να εξουδετερώσουν την κριτική στον καπιταλισμού .

Γνωρίζουμε τη δύσκολη θέση της Ελλάδας. Το νέο έλλειμμα για το 2009 που έχει φτάσει στο 12,7 % ασφαλώς είναι μεγάλο. Το ίδιο όμως ισχύει και για άλλες χώρες όπως π.χ. για τη Μ. Βρετανία 12 % η για την Ισπανία με 10%. Ανάλογοι αριθμοί σημειώθηκαν όμως το 2009 και στη Ιαπωνία και στις ΗΠΑ. Παντού οι αμύθητες χρηματικές δωρεές για τις τράπεζες, τα έκτακτα μετρά και οι οφειλές στη καταβολή των φόρων άνοιξαν τεράστιες μαύρες τρύπες στους κρατικούς προϋπολογισμούς .

Αποτελεί ύπουλη πράξη και αποτυχία της πολίτικης το γεγονός ότι ακριβώς εκείνες οι τράπεζες και εκείνοι οι κερδοσκόποι που μόλις χτες σώθηκαν από την βέβαιη χρεοκοπία χάρη στα κρατικά κονδύλια σήμερα θέτουν εκ νέου ολόκληρες χώρες κάτω από την πίεση των υπέρογκων τόκων και έχουν και πάλι τη δυνατότητα να κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος των χορών αυτών.

Η αλληλεγγύη με την Ελλάδα και με τα άλλα θύματα τέτοιων μηχανορραφιών επιτάσσει να τεθεί τέρμα σ αυτούς που κερδοσκοπούν από την κρίση.

Με μεγάλη ανησυχία παρατηρούμε ότι η περιπλοκή κατάσταση στην Ελλάδα αξιοποιείται από τις χρηματιστηριακές αγορές, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στις πρωτεύουσες των χορών μελών της ΕΕ για να επιβάλουν την κοινωνική κατεδάφιση. Θεωρούν αναγκαίο να κάμψουν αποφασιστικά την αγωνιστικότητα του ελληνικού εργατικού κινήματος ώστε να επιβάλουν μείωση μισθών και ανύψωση των ορίων συνταξιοδότησης. Επιδιώκεται να επιβληθούν στους έλληνες και στις ελληνίδες εργαζόμενους οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που εμείς δεν είχαμε καταφέρει να εμποδίσουμε στη χώρα μας.

Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε όμως ότι κάνεις δεν αναφέρεται στις τεράστιες οικονομικές ανισορροπίες στην Ευρωζώνη. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντιμετωπίζει μόνον η Ελλάδα τέτοιες δυσκολίες. Και η Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία παλεύουν με ελλείμματα πάνω του μέσου όρου. Από την άλλη πλευρά οι χώρες του Ευρωπαϊκού πυρήνα και ειδικότερα η Γερμάνια που είναι για πολλά χρόνια ο πρωταθλητής των εξαγωγών συγκεντρώνουν ένα τεράστιο πλεόνασμα. Οι ανισορροπίες πρέπει να εξαφανιστούν . Είναι ανάγκη να εκπονηθεί μια συντονισμένη ευρωπαϊκή πολίτικη μακράς πνοής.

Οι χώρες με πλεόνασμα πρέπει να ενισχύσουν αποφασιστικά την ζήτηση της εσωτερικής αγοράς και οι εργοδότες να παραιτηθούν από την επιθετική στρατηγική για τις εξαγωγές.

Καταδικάζουμε την απόρριψη τέτοιων διεκδικήσεων από τη γερμανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση παίρνει το ρίσκο να θρυμματιστεί η Ευρωζώνη συνέπεια των αυξημένων πιέσεων.

Εκφράζοντας την υποστήριξη μας στο ελληνικό εργατικό κίνημα κρατάμε ζωντανές τις παραδώσεις της σοσιαλιστικής αλληλεγγύης.

Ξέρουμε ότι η πάλη των ελλήνων εργαζομένων για μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή είναι και δική μας πάλη.

Μόνον όταν οι εργαζόμενοι στις διαφορές ευρωπαϊκές χώρες καταφέρουν να μην έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, μόνον τότε μπορεί να υπάρξει μια στροφή προς μια άλλη, καλύτερη Ευρώπη.

Την έκκληση υπογραφούν οι ακόλουθοι βουλευτές του κόμματος Die Linke στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ομοσπονδιακή Βουλή

• Ευρωβουλευτές

Λοταρ Μπισκη, Ευρωβουλευτής ΝΤΙ ΛΙΚΕ, Πρόεδρος κοινοβουλευτικής ομάδας

Κορνελια Ερνστ, Ευρωβουλευτής

Τομας Χεντελ, Ευρωβουλευτής

Γιουργκεν Κλιουτε ,Ευρωβουλευτής

Σαμπινε Λοζιγγ Ευρωβουλευτής

Χελμοπυτ Σολτς, Ευρωβουλευτής

Σαμπινε Βιλς, Ευρωβουλευτής

Γκαμπριελε Τσιμερ, Ευρωβουλευτής

• Βουλευτές της Ομοσπονδιακής Βουλής

Εβα Μπουλιγκ Σροτερ , βουλευτής

Χαρλαντ Κοχ, βουλευτής

Ραλφ Λνκερτ, βουλευτής

Ουλλα Λετζερ, βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για την διεθνή πολιτική και την παγκοσμιοποίηση

Δρ. Ντιτερ Ντμ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής

Αντρει Χουνκο, βουλευτής

Τομας Νοντ, βουλευτής

Ριχαρντ Πιτερλε, βουλευτής

Μιχαελ Σλεχτ, βουλευτής

Καθ. Δρ, Χερμπερτ Σουι, βουλευτής

Σαμπινε Στοουμπερ, βουλευτής

Αλεξανντερ Ουλριχ, βουλευτής

Σαχρα Βαγγενκνεχτ, βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για την οικονομική πολιτική

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

(Επιμέλεια: Μάκης Ντόβολος, 22/2/2010, s.ntovolos@parliament.gr)

ΚΥΡΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ø Τη λήψη νέων αυστηρότερων οικονομικών μέτρων ζήτησε το Ecofin από την Ελλάδα μέχρι την επόμενη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε στις 16 Μαρτίου. Και αυτό διότι πιστεύει ότι με τα μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα κατά 4% του ΑΕΠ αλλά μόνο κατά 2,75%. Και αυτό συμβαίνει διότι η Κομισιόν εκτιμά ότι η μεταβολή του ΑΕΠ δεν θα είναι μόνο -0,3% φέτος αλλά πολύ χαμηλότερα. Επίσης το Ecofin ζητά από την Ελλάδα να πάρει και άλλα μέτρα έως τα τέλη του 2010 και νέα έως τα τέλη του 2012. Μεταξύ των άμεσων μέτρων που ζητούνται είναι η αύξηση του ΦΠΑ, των φόρων σε καύσιμα και πολυτελή αγαθά, η περικοπή του 14^ου μισθού και οι απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ø Στην Αθήνα καταφθάνει εντός των προσεχών ημερών μεικτό κλιμάκιο της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ όπου θα εξεταστεί η πορεία του προϋπολογισμού και τα πρόσθετα μέτρα που δρομολογούνται.

Ø Στην επικαιρότητα ήρθαν λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης Σημίτη για την μείωση του δημοσίου χρέους με επιβάρυνση όμως των επόμενων προϋπολογισμών. Το 2001, χρέος ύψους 10 δις. δολαρίων μετατράπηκε σε ευρώ με διαμεσολαβητή την Goldman Sachs. Το κλειδί για τη μείωση του χρέους ήταν η ισοτιμία. Τότε, η ισοτιμία ευρώ δολαρίου ήταν στα 0,85 δολάρια. Όμως η Goldman Sachs αγόρασε αυτό το χρέος με ισοτιμία ευρώ δολαρίου στα 1,30 δολάρια. Με τον τρόπο αυτό το χρέος μίκρυνε κατά περίπου 2,8 δις. ευρώ με την Ελλάδα να ξεπληρώνει το συγκεκριμένο ποσό χρέους μεταξύ του 2004 και του 2019, με ετήσια επιβάρυνση στο έλλειμμα της τάξης του 0,15% του ΑΕΠ.

Ø Υποχώρησε η υπουργός Οικονομίας στις απαιτήσεις των φαρμακοβιομηχάνων σχετικά με τον νέο τρόπο τιμολόγησης των φαρμάκων. Όπως ανακοίνωσε για τον υπολογισμό των τιμών θα λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος των 3 χαμηλότερων τιμών στην ευρωζώνη και όχι στο σύνολο της ΕΕ όπως είχε αρχικά είχε ανακοινώσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Με το τρόπο αυτό υπολογίζεται ότι οι τιμές των φαρμάκων θα μειωθούν μεσοσταθμικά κατά 20%, ενώ αν ως βάση λαμβάνονταν όλες οι χώρες της ΕΕ θα προέκυπτε μείωση κατά 32% στα πρωτότυπα φάρμακα και κατά 55% στα αντίγραφα. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, η χώρα μας είναι μία από τις 3 ακριβότερες χώρες της Ευρώπης σε επίπεδο τιμών φαρμάκων και η τρίτη πιο ακριβή χώρα στο κόσμο στα αντίγραφα φάρμακα.

Ø Το ΤΕΜΠΜΕ εξετάζει τη δυνατότητα να χορηγήσει εγγυήσεις για δάνεια προς επιχειρήσεις με σκοπό την αποπληρωμή οφειλών προς ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία κλπ είπε η υπουργός Οικονομίας.

Ø Το 30% των επιχειρήσεων αδυνατεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία είτε αυτές αφορούν στους εργαζόμενους είτε στην ασφάλιση των επιχειρηματιών όπως προέκυψε μετά από ελέγχους του ΣΕΠΕ.

Ø Παρά τα δραματική μείωση των αγοραπωλησιών ακινήτων κατά 60% τη διετία 2008-2009 οι τιμές των ακινήτων δεν πιέστηκαν καθώς το 2009 κατέγραψαν μικρές απώλειες κατά 3,9% ενώ το 2008 είχαν σημειώσει οριακή αύξηση 1,7%.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΛΙΤ και ΜΜΕ

§ Η γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ εξέφρασε την ικανοποίηση της για την απόλυτη συμφωνία του Έλληνα πρωθυπουργού στο ότι η Ελλάδα πρέπει να υλοποιήσει πλέον αυστηρά μέτρα εξοικονόμησης δαπανών.

§ Την αποκάλυψη-βόμβα ότι 6 χρηματοοικονομικοί όμιλοι προερχόμενοι από τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ κερδοσκόπησαν σε βάρος της Ελλάδας φέρεται να έκανε η γαλλίδα υπουργός Οικονομικών σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση επιτροπής στο γαλλικό κοινοβούλιο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ

25 Φεβρουαρίου 2010 : Ενδιάμεσες Οικονομικές προβλέψεις της Κομισιόν

4 Μαρτίου 2010: Συνεδρίαση διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ

15-16 Μαρτίου 2010: Σύνοδος Eurogroup και Ecofin

20-21 Απριλίου: Σύνοδος των υπουργών εργασίας και απασχόλησης των G20 στην Ουάσιγκτον.

24-25 Απριλίου: Ανοιξιάτικη σύνοδος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον.

Πρόσφατα Στατιστικά Στοιχεία

Στοιχείο Περίοδος Τιμή Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (Πληθωρισμός) Ιαν. 10/Ιαν. 09 2,4 Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Εκτιμήσεις) Δ' 3μηνο 2009 -2,6 Δείκτης Ανεργίας Γ' 3μηνο 2009 9,3 Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής Δεκ. 09/Δεκ. 08 -7,6 Δείκτης Κύκλου Εργασιών στο Λιανικό Εμπόριο Νοέμ. 09/Νοέμ. 08 -7,6 Οικοδομική Δραστηριότητα (όγκος) Νοεμ. 09/Νοεμ. 08 -19,0

Απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ – ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ – ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Βιώνουμε σήμερα μια μεγάλη διαρθρωτική πολυσύνθετη καπιταλιστική κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κρίση κλιματικών αλλαγών και όχι μόνο. Η κρίση αυτή είναι αποτέλεσμα της πλήρους και παταγώδους χρεοκοπίας του νεοφιλελευθερισμού, της αγοραίας «παγκοσμιοποίησης» και του ίδιου του καπιταλισμού.

Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε μια νέα ιδιόμορφη «κατοχή» από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές και το διευθυντήριο της Ε.Ε. Ο παλιός Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος έχει επανέλθει με νέο, πολύ χειρότερο, πρόσωπο.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010, το πρόγραμμα σταθερότητας (2010 - 2012) και τα πρόσθετα μέτρα για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, τη μείωση των μισθών, το πάγωμα των προσλήψεων και τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων όλο και περισσότερο απομακρύνεται από τις όποιες περιορισμένου χαρακτήρα προεκλογικές δεσμεύσεις της έναντι των εργαζομένων. Ουσιαστικά εφαρμόζει το σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, το οποίο μάλιστα υπερβαίνει προς πιο νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις. Έχει μετατραπεί σε άθυρμα και εκτελεστικό όργανο των αγορών.

Με τη συνδρομή της ηγετικής ελίτ της Ευρωπαϊκής ένωσης, των διεθνών χρηματοπιστωτικών-κερδοσκοπικών οργανισμών και των μεγάλων κρατικών και ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό κλίμα πειθάρχησης των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας. Με την τρομοκρατία των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την επίκληση κινδύνων για την ίδια την εθνική κυριαρχία της χώρας μας, την ψευδή εικόνα περί του αναπόφευκτου των εφαρμοζόμενων πολιτικών, προσπαθούν να εμπεδώσουν στα λαϊκά στρώματα ένα κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας.

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ επιχειρεί να αλλάξει πλήρως το οικονομικό κοινωνικό τοπίο, να αφαιρέσει θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και να προωθήσει μία ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων με στόχο να μειώσει τα εισοδήματά τους κατά 20-25% την επόμενη τριετία.

Η ανεργία στη χώρα μας υπερβαίνει το 15% (750.000 άνεργοι) και αυξάνεται συνεχώς και το 2010 εκτιμάται ότι θα υπερβεί το 20% (1.000.000 άνεργοι). Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης συνεχώς επεκτείνονται, αφορούν πλέον όλες τις ηλικίες και περισσότερους από 1.100.000 εργαζόμενους. Οι απασχολούμενοι στη μαύρη/ανασφάλιστη εργασία υπερβαίνουν το 1.000.000.

Ταυτόχρονα έχει αυξηθεί η εργοδοτική αυθαιρεσία στους χώρους εργασίας. Σύνταγμα, νόμοι, εργατική νομοθεσία, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κανονισμοί για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων παραβιάζονται ασύστολα από τους εργοδότες στο όνομα της μείωσης του κόστους εργασίας και του μέγιστου δυνατού κέρδους. Η πρώτη συνέπεια είναι η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών.

Η κυβέρνηση αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την προστασία και την αύξηση της απασχόλησης αύξησε ακόμα περισσότερο τις στρατιές των ανέργων βγάζοντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με stage και συμβάσεις έργου στο δημόσιο τομέα χωρίς να τους δίνει καμία προοπτική απασχόλησης στο μέλλον. Επεκτείνει τα stage στον ιδιωτικό τομέα και προωθεί την χρηματοδότηση από τον ΟΑΕΔ των εργοδοτικών εισφορών όσων επιχειρήσεων προσλαμβάνουν νέους ανέργους, που όμως στην πράξη θα απολύουν παλαιότερους εργαζόμενους. Παγώνει τις προσλήψεις στο δημόσιο τομέα. Με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξήσει ακόμη περισσότερο την ανεργία των νέων.

Αντί να πάρει μέτρα για την κατάργηση των απάνθρωπων και αντεργατικών μορφών απασχόλησης (ενοικίαση εργαζομένων, υπεργολαβίες, συμβάσεις έργου κλπ), της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και τον περιορισμό της ασυδοσίας των εργοδοτών κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, προωθεί νομοσχέδιο με το οποίο απλά ρυθμίζει, δηλαδή νομιμοποιεί τον εργασιακό μεσαίωνα στη χώρα μας.

Ταυτόχρονα προχωρά σε δραστική περικοπή των επιδομάτων των δημόσιων υπαλλήλων οδηγώντας σε μείωση τις αποδοχές τους δίνοντας έτσι και την κατεύθυνση για την εισοδηματική πολιτική και στους εργαζόμενους του ιδιωτικό τομέα. Μειώσεις μισθών στο δημόσιο σημαίνουν σκληρή λιτότητα, και στον ιδιωτικό τομέα.

Ενώ χρειάζεται στήριξη και ενίσχυση των μισθών, της εγχώριας παραγωγικής βάσης και της απασχόλησης, η κυβέρνηση, παραδομένη στις διεθνείς αγορές και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυρίαρχων της Ε.Ε., κάνει ακριβώς το αντίθετο, οδηγώντας σε επιδείνωση της ύφεσης και σε αύξηση της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.

Προχωρεί επίσης σε μια νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα με άμεσους και κυρίως έμμεσους φόρους, είτε με τροπολογίες της νύκτας, που μετά από μεγάλες αντιδράσεις αποσύρθηκαν για να επανέλθουν με κανονικό νομοσχέδιο, είτε με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που προωθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Η μείωση μισθών μαζί με την αύξηση των φόρων συνιστά μια μεγάλη κοινωνική λεηλασία, ενώ θα έπρεπε να εφαρμοστεί μια πολιτική σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση για τον περιορισμό της φορολογικής ασυλίας μεγάλων κερδών, μεγάλων εισοδημάτων, μεγάλων περιουσιών, μεγάλων κληρονομιών και της φοροδιαφυγής που έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Η κυβέρνηση αθέτησε πλήρως την υπόσχεσή της για κατάργηση του Νόμου «Πετραλιά» και προωθεί την αντικατάσταση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, δηλαδή την ατομική – ιδιωτική σύνταξη στη θέση της κοινωνικής, τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησής της και την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τα μέτρα που ανακοίνωσε οδηγούν σε κατάργηση της κατώτερης σύνταξης, σε δραματική μείωση όλων των συντάξεων, στην αύξηση των ορίων ηλικίας και των ασφαλιστικών εισφορών όλων των ασφαλισμένων και στη μετατροπή της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε ανταποδοτική, δηλαδή σε ατομική-ιδιωτική ασφάλιση.

Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό, τη μείωση των μισθών και το φορολογικό ή αυτά που ετοιμάζεται να πάρει για να περικοπεί το δώρο Χριστουγέννων, να απελευθερωθούν οι απολύσεις και να αυξηθεί ο ΦΠΑ είναι κοινωνικά άδικα, ακραία νεοφιλελεύθερα, αναποτελεσματικά και αδιέξοδα. Οδηγούν σε διάλυση την κοινωνική ασφάλιση, σε λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων, σε κατάψυξη της ζήτησης και κατά συνέπεια σε βάθεμα της ύφεσης και σε μεγάλη φτώχεια και ανεργία.

Ειδικά τα κυβερνητικά μέτρα για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων κάνουν να φαίνονται «φιλολαϊκές» ακόμα κι αυτές τις προτάσεις Γιαννίτση, που είχαν αποσυρθεί το 2001 από την τότε κυβέρνηση Σημίτη μετά από γενικό ξεσηκωμό των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση θα προχωρήσει επίσης στην επόμενη τριετία σε νέες ιδιωτικοποιήσεις ύψους 5,4 δισ. ευρώ, αθετώντας έτσι άλλη μία προεκλογική δέσμευσή της βάζοντας στο στόχαστρό της την ΑΤΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΗ, ότι απέμεινε από τον ΟΤΕ κλπ.

Ο ρόλος του ΣΥΝ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερής πολιτικής συμμαχίας ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο δεν είναι «να τρώμε τις σάρκες μας» μπροστά στα μάτια της κοινωνίας που υποφέρει από την οικονομική κρίση, αλλά να πείσουμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, τη νεολαία ότι δεν πρέπει να μένουν με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στην επίθεση που δέχονται. Ότι πρέπει να αγωνιστούν για μια άλλη πολιτική που θα φορτώνει τα βάρη της κρίσης σε αυτούς που τα δημιούργησαν.

Τα θύματα της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περιμένουν από το ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ να γράφουν ειδήσεις όχι με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και την ατέρμονη γκρίνια αλλά με τη δυναμική παρουσία τους εκεί που τον χρειάζονται.

Ο ΣΥΝ θα πρέπει να συμβάλλει αποφασιστικά ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ζωντανός και δρών πολιτικός οργανισμός που θα ασκεί αριστερή, μαχητική, αποτελεσματική αντιπολίτευση, που θα παίρνει πρωτοβουλίες για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, θα προωθεί αποτελεσματικά τις πολιτικές καμπάνιες του για την ανεργία, την ελαστική απασχόληση, την κοινωνική ασφάλιση, θα ενισχύει την ενεργή παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες και θα αξιοποιεί και θα προβάλλει το εναλλακτικό πρόγραμμά του και τις θέσεις του για τα προβλήματα του λαού και της χώρας.

Για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε ριζική πολιτική στροφή στη δουλειά μας μέσα στους εργαζόμενους και στους άνεργους αλλά και να αναβαθμίσουμε την παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα. Να διαθέσουμε στελέχη, μέλη, πολιτικά και οικονομικά μέσα και σκληρή δουλειά γι’ αυτό το σκοπό. Να προσπαθήσουμε το επόμενο διάστημα που η κυβέρνηση θα προσπαθεί να αλλάξει ριζικά το οικονομικό κοινωνικό τοπίο να κάνουμε όσα δεν κάναμε τόσο χρόνια σε αυτό τον τομέα της δουλειάς μας.

1. Στο ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο θα ενισχύσουμε την προσπάθειά μας για να ανατρέψουμε το κλίμα φόβου και της μοιρολατρίας που επιφέρουν στα λαϊκά στρώματα οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, να πείσουμε ότι αυτές οι πολιτικές δεν είναι μονόδρομος, ότι υπάρχει άλλη πολιτική διέξοδος. Να προβάλλουμε τη δική μας πρόταση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με την δημιουργία της ασπίδας κοινωνικής προστασίας για τα θύματά της και την έξοδο από αυτή με πολιτικές που θα έχουν ως κριτήρια και στόχους την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, την πλήρη και σταθερή εργασία, την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτά προϋποθέτουν μία άλλη ιεράρχηση των προβλημάτων της οικονομίας. Ότι προτεραιότητα δεν θα δίνεται στο δημοσιονομικό έλλειμμα αλλά στο πραγματικό έλλειμμα της χώρας που είναι παραγωγικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό.

2. Στο πολιτικό επίπεδο θα επιμείνουμε στην προώθηση της εξάμηνης ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ με κεντρικό σύνθημα είναι ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΛΗΡΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ με στόχους την:

• Ανάδειξη των προβλημάτων των επισφαλώς εργαζομένων (ευαισθητοποίηση της κοινωνίας).
• Δικτύωση και το συντονισμό της δράσης τους (καταγραφή χώρων, δημιουργία σωματείων)
• Προώθηση συγκεκριμένων πρωτοβουλιών από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (ερωτήσεις, επερωτήσεις, τροπολογίες, προτάσεις νόμου) για την εργασιακή επισφάλεια, την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και την κοινωνική ασφάλιση.
• Καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ ως του κόμματος που "βλέπει" τους "αόρατους"
• Δημιουργία μητρώου των μελών του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις ή είναι άνεργοι, ποιοι συμμετέχουν σε σωματεία κλπ. ώστε να πρωταγωνιστήσουν οργανωμένα και συλλογικά στους αγώνες τους.

Η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μόνο τους ελαστικά εργαζόμενους και τους απασχολούμενους με μαύρη ανασφάλιστη εργασία, αλλά και τους ανέργους του χαμηλόμισθους, τους απειλούμενους με απολύσεις, αλλά και όλους τους εργαζόμενους που δεν μπορούν με τους μισθούς τους να τα βγάλουν πέρα.

Επίσης στην καμπάνια μπορούν να εντάσσονται και τα ζητήματα των μισθών, της ακρίβειας, της κοινωνικής ασφάλισης και της άδικης φορολογίας.

Θα επιμείνουμε να οργανώνονται δημόσιες εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτά τα θέματα παντού, καθώς και περιοδείες βουλευτών, στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλιστών σε εργασιακούς χώρους, συναντήσεις με συνδικάτα, και φορείς κοινωνικής πολιτικής, επιτροπές ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, με τα συντονιστικά αγώνα των stagiers και των συμβασιούχων κλπ.

3. Σε κοινωνικό επίπεδο θα πρέπει να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και στην ενεργοποίηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε να βγει από την αγωνιστική άπνοια ή τις «εκτονωτικές» κινητοποιήσεις, που προσπαθούν να του επιβάλουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ έχει χαμηλώσει τους τόνους και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το πώς θα στηρίξει την κυβέρνηση. Διαμορφώνεται, έτσι, στο επίπεδο της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος ένας επιθετικός κυβερνητικός συνδικαλισμός που μπλοκάρει τον αγώνα των εργαζομένων. Η ΔΑΚΕ συνεχίζει να παίζει το ρόλο της ουράς στις επιλογές της ΠΑΣΚΕ.

Από την άλλη μεριά, το ΠΑΜΕ αρνείται την ανάγκη ανάπτυξης αγώνων με όρους κινήματος και εντείνει την κομματική και διχαστική πολιτική του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι αδιαφόρησε και δεν συνέβαλε στη λήψη αποφάσεων για απεργία από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις, θέλοντας να δημιουργήσει την εικόνα της μόνης μαχητικής δύναμης. Παραγνωρίζει το γεγονός ότι στις σημερινές, εξαιρετικά δύσκολες, συνθήκες χρειάζεται ένα όσο γίνεται πλατύτερο μέτωπο πάλης για να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι.

Λειτουργεί όχι ως τμήμα του κινήματος, αλλά ως μια δύναμη η οποία ποντάρει στην αποτυχία των συνδικάτων για να κερδίσει κάποιους πόντους.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι δυνάμεις μας που δρουν στα συνδικάτα προσπαθούν να βγάλουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από το ρόλο του συμπιεσμένου περιεχομένου ενός πολιτικοσυνδικαλιστικού σάντουιτς μεταξύ των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ από τη μία και του ΠΑΜΕ από την άλλη.

Οι δυνάμεις μας επιλέγουν ένα δρόμο σαφώς διαφορετικό από την τακτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά και των διασπαστικών πρακτικών του ΠΑΜΕ, που ουσιαστικά έχουν καταδικάσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα εν μέσω οικονομικής κρίσης σε παραλυσία.

Συμβάλλουμε στη διαμόρφωση μιας νέας δυναμικής που θα μπορεί να συσπειρώσει τους εργαζόμενους από τα κάτω στη βάση συγκεκριμένων στόχων και αιτημάτων. Ενός κινήματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα πιέζει τις ηγεσίες να παίξουν το ρόλο τους, θα δημιουργεί κινηματικά γεγονότα και θα συμβάλει στο συντονισμό των εργαζομένων από τα κάτω. Στόχος μας είναι ο πολλαπλασιασμός δυνάμεων και όχι η διαίρεση, η ενωμένη δράση και όχι η κομματική περιχαράκωση. Όσες δυσκολίες κι αν έχει το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δεν το εγκαταλείπουμε, αλλά προσπαθούμε να το στρέψουμε σε αγωνιστική – διεκδικητική κατεύθυνση και ν’ αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων στο εσωτερικό του.

Η μορφή του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα προχωρούν σε αυτοτελείς δράσεις όταν οι τριτοβάθμιες οργανώσεις αδρανούν και θα εντάσσονται στον κοινό αγώνα όταν αυτές κινητοποιούνται, είναι η καλύτερη μέθοδος στις σημερινές συνθήκες.

Η ακύρωση του προγράμματος σταθερότητας και των πρόσθετων οικονομικών μέτρων, το ασφαλιστικό και η επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία μπορούν να είναι το περιεχόμενο του συντονισμού σήμερα κι εμείς αντιμετωπίζουμε θετικά σχετικές πρωτοβουλίες που ήδη είναι σε εξέλιξη. Αυτή η τακτική έχει χαρακτήρα ενωτικής αγωνιστικής δράσης από τα κάτω, δεν πολώνει, δημιουργεί το έδαφος ώστε να συμμετέχουν στους αγώνες τμήματα των εργαζομένων, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. αλλά δυσαρεστούνται από την πολιτική του πρώτου και από τη συναίνεση που δίνει η δεύτερη, απευθύνει κάλεσμα ενότητας στην εργατική βάση του ΠΑΜΕ και διαμορφώνει μια ισχυρή δυναμική πίεσης στις τριτοβάθμιες οργανώσεις να αποφασίζουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως είναι απαραίτητο να οργανωθεί πιο αποτελεσματικά και να ενοποιηθεί ο συνδικαλιστικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ (Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς), όχι για να παίξει το ρόλο μιας αυτόκλητης πρωτοπορίας στο όνομα των εργαζομένων, αλλά το ρόλο του καταλύτη για τη συγκρότηση -από τους ίδιους τους εργαζόμενους- ενός εναιίαου αγωνιστικού μετώπου.

Επίσης είναι πολύ σημαντικό να αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στο Δίκτυο συνδικαλιστών του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για να ενισχύσουμε το συντονισμό των εργατικών αγώνων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και κυρίως στον ευρωπαϊκό νότο (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία).

Ο πολιτικός στόχος του ΣΥΝ για τη συγκρότηση ενός γνήσια ταξικού, αυτόνομου, ενωτικού, αντιγραφειοκρατικού και μαχητικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μπορεί να συμβάλει στο να αναδειχθεί ένα ισχυρό ρεύμα αντίστασης στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Σε αυτήν την κατεύθυνση και κυρίως για να αλλάξουν οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναγκαία η μαζικοποίησή του, η ένταξη των γυναικών, των νέων και των μεταναστών στις γραμμές του, όπως και ολόκληρου του κόσμου της επισφαλούς και μαύρης εργασίας.

Επίσης χρειάζεται σήμερα στις κοινωνικές δυνάμεις που ριζοσπαστικοποιούνται ένα πλατύ κοινωνικό εργαλείο. Είναι το ελληνικό κοινωνικό φόρουμ που σήμερα το χρειαζόμαστε όσο ποτέ και θα στηρίξουμε πολιτικά τις προσπάθειες για την αναζωογόνησή του.

4. Σε κομματικό-οργανωτικό επίπεδο θα προσπαθήσουμενα στέψουμε όλο το κόμμα προς τη δουλειά για τα οικονομικά- κοινωνικά – εργασιακά μέτωπα της περιόδου που διανύουμε.

Η σύγχρονη αριστερή ριζοσπαστική κινηματική ταυτότητα που θέλει να έχει ο ΣΥΝ αποκτά ουσία τότε μόνον, όταν τροφοδοτείται από τη δημιουργική σχέση του με την κοινωνία. Είναι αναντικατάστατη η ζωντανή σχέση του κόμματος, των στελεχών και των μελών του με τους εργαζόμενους, τις κοινωνικές δυνάμεις και τα κοινωνικά προβλήματα, η άμεση, πρόσωπο με πρόσωπο, επαφή των οργανώσεων με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους, η ζωντανή παρουσία των κομματικών μελών στους εργασιακούς χώρους, στον συνδικαλισμό, στους μαζικούς φορείς, γενικά στις κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις.

Είναι μη αποδεκτό για τον ΣΥΝ, ως κόμμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής κινηματικής Αριστεράς που θέλει να είναι, ένα μεγάλο τμήμα των μελών του να μην είναι μέλη στις συνδικαλιστικές οργανώσεις του χώρου εργασίας τους ή του κλάδου τους και κατά συνέπεια να μην έχουν καμία παρέμβαση σε αυτές. Ο ΣΥΝ θα προχωρήσει άμεσα σε «εσωκομματική καμπάνια» για εγγραφή όλων των μελών του στα συνδικάτα και για την ενεργοποίηση τους για τη στήριξη των αγωνιστικών ταξικών συνδικαλιστικών παρατάξεων του χώρου τους ή για τη συγκρότηση τέτοιων όπου δεν υπάρχουν.

Η ουσιαστική παρέμβαση του ΣΥΝ στις πραγματικές διεργασίες που συντελούνται στην κοινωνία απαιτεί καλύτερη ανάπτυξη του κόμματος στους εργατικούς χώρους και στις λαϊκές γειτονιές, στενότερη σχέση του με τα κινήματα που αναπτύσσονται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και κυρίως με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα ανασυγκροτήσουμε και θα στηρίξουμε τις πολιτικές κινήσεις του κόμματος στους εργασιακούς χώρους και κυρίως στον ιδιωτικό τομέα όπου πρέπει να ρίξουμε ιδιαίτερο πολιτικό βάρος. Θα ενισχυθεί επίσης η συνεργασία του τμήματος εργατικής πολιτικής του κόμματος με τη Νεολαία αφενός για τον προσανατολισμό της στην εργατική δουλειά και αφετέρου για την οργανωμένη ανανέωση των συνδικαλιστικών στελεχών μας.

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου θα γίνει συζήτηση σε όλες τις πολιτικές κινήσεις και στις ΝΕ του κόμματος για τον προγραμματισμό τους για τα οικονομικά-κοινωνικά μέτωπα που αναφέρθηκαν παραπάνω και θα χρεωθούν παντού υπεύθυνοι για την παρακολούθηση της εργατικής δουλειάς.

Τα ζητήματα αυτά αποτελούν πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΝ στη νέα περίοδο.

Η απεργία της ΑΔΕΔΥ και των πρωτοβάθμιων συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα στις 10/2 καθώς και η πανελλαδική πανεργατική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις 24/2, πρέπει να κλιμακωθούν και να αποτελέσουν την αφετηρία για ακόμα πιο δυναμικές και μαζικές κοινωνικές αντιστάσεις, ώστε το σύνθημα των εργαζομένων «φτάνει πια» να φτάσει όχι μόνο στην κυβέρνηση, στους τραπεζίτες και στο κεφάλαιο, αλλά μέχρι τις Βρυξέλλες και την ΕΕ.

Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τους αγώνες των εργαζομένων και εργάζονται σταθερά για τη διαμόρφωση ενιαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την ακύρωση του προγράμματος σταθερότητας και των πρόσθετων αντιλαϊκών των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση με τη συναίνεση της δεξιάς, της ακροδεξιάς, του ΣΕΒ και των τραπεζών.

Αθήνα, 21 Φεβρουαρίου 2010

Κάλεσμα στην ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

YouTube - Κάλεσμα στην ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ.
10:30 πμ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Σε συμβολικό αποκλεισμό της επίσημης αντιπροσωπείας της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Βασιλίσσης Σοφίας 2, προχώρησαν από τις 12.00 μέχρι τις 14.30 οι φίλοι του «Μετώπου» και του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάρτησαν στο μπαλκόνι πανώ με σύνθημα :”NO TO THE STABILITY PACT – EUROPEAN WORKERS UNITE IN SOLIDARITY AND SUBVERSION”.

Εκ μέρους τους ο Αλέκος Αλαβάνος έκανε την παρακάτω δήλωση :

«Είναι μια ειρηνική συμβολική κίνηση φίλων του «Μετώπου Αλληλεγγύης» και του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεται στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα τη μέρα που αντιπρόσωποί της συναντώνται με κυβερνητικά στελέχη για να ζητήσουν την κατάργηση του 14ου μισθού, την κατάργηση του 13ου μισθού, την συνταξιοδότηση στα 70, την επιβάρυνση της λαϊκής φορολογίας. Λέμε όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει αυτές τις αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Θέλουμε μια Ευρώπη της Αλληλεγγύης και όχι μια Ευρώπη της κερδοσκοπίας. Όλοι αύριο στην απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας».

Πλατεία Αμερικής: Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

ν Τετάρτη 24 Φλεβάρη, στις 7 μ.μ., ανήμερα της Γενικής Πανεργατικής Απεργίας, ρατσιστικά και ακροδεξιά στοιχεία καλούν σε συγκέντρωση μίσους ενάντια στους μετανάστες στην πλατεία Αμερικής: ( http://troktiko.blogspot.com/2010/02/6_20.html ). Πίσω από το προκάλυμμα μιας πρωτοεμφανιζόμενης κίνησης επονομαζόμενης "Κίνηση πολιτών του 6ου διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων" επιχειρούν να αποκτήσουν μια ψευδεπίγραφη νομιμοποίηση “εκπροσώπησης” των κατοίκων της γειτονιάς. Προειδοποιούμε για τον κίνδυνο την Τετάρτη να έχουμε βιαιοπραγίες κατά μεταναστών στην Πλατεία Αμερικής και τους γύρω δρόμους ή και κατά Ελλήνων πολιτών που δεν θα συμφωνούν με τις “απόψεις” ροπαλοφόρων.

Ξεπερνούν τις πραγματικές αιτίες υποβάθμισης της περιοχής (συγκοινωνιακό, καθαριότητα, ανυπαρξία πρασίνου, ελεύθερων χώρων, ανεπάρκεια σχολικών αιθουσών, εγκληματικά κυκλώματα) καθώς και τις σοβαρές ευθύνες του Δήμου για μια σειρά από θέματα της αρμοδιότητάς του (υπολειτουργία επί σειρά μηνών των τουαλετών της Πλατείας Αμερικής, ανεπαρκής φωτισμός της πλατείας, πλημμελής καθαριότητα, της γειτονιάς και αδιαφορία για σοβαρές εστίες μόλυνσης). Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που πλήττουν εργαζόμενους και μικρεμπόρους, επιχειρούν να μεταθέσουν όλα τα κακά που μας συμβαίνουν, στις πλάτες των μεταναστών που τα τελευταία χρόνια κατοικούν στα πρώην ξενοίκιαστα διαμερίσματα των πολυκατοικιών της συνοικίας. Στόχος τους είναι να εκδιώξουν ανθρώπους και όχι κυκλώματα, να δημιουργήσουν μια “καθαρή ζώνη” στα πρότυπα του Αγίου Παντελεήμονα (εκεί το μόνο που πέτυχαν είναι να στερήσουν μια παιδική χαρά από τα παιδιά της γειτονιάς), να τρομοκρατήσουν όποιον κάτοικο της περιοχής δεν εμφορείται από ρατσιστικά στερεότυπα, να πάρουν την πλατεία στα χέρια τους!.

Πρόσφατα, ενεργοί πολίτες της πλατείας Αμερικής άρχισαν να συζητούν για τα σοβαρά προβλήματα της γειτονιάς και τις απαιτούμενες παρεμβάσεις. Σταδιακά όμως κάθε δημοκρατικός και λογικός άνθρωπος, αναγκάστηκε να αποχωρήσει, διότι κυριάρχησαν στελέχη του ΛΑΟΣ Αθήνας, μεταφερόμενοι “αγανακτισμένοι” από τον Άγιο Παντελεήμονα, καθώς και Χρυσαυγίτες που συμμετείχαν στην πρόσφατη απόπειρα ματαίωσης ημερίδας στην Παλαιά Βουλή. Στο κάλεσμά μίσους που κατέληξαν, καταφέρονται κατά της “Προεδρευομένης Δημοκρατίας”, καλούν σε απόσυρση του ν/σ για την ιθαγένεια των μεταναστών και των παιδιών τους, και απαιτούν το ξεπάστρεμα όποιας συλλογικότητας της γειτονιάς έχει επιδείξει σοβαρή πολιτιστική και κοινωνική δράση. Δηλώνουν πως θα αγωνιστούν μέχρι τέλους “με κάθε τρόπο και μέσο για την απογκετοποίηση των γειτονιών”. Είναι φασίστες άκρως επικίνδυνοι!

Καλούμε τους κατοίκους της περιοχής να μην ανταποκριθούν στο κάλεσμα μίσους της Τετάρτης 24/2 στις 7 μ.μ. Να απομονώσουν τις «σειρήνες» του ρατσισμού. Να διεκδικήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας από τους αρμόδιους φορείς, μακριά από αυτοδικίες και τραμπουκισμούς. Πιστεύουμε πως αν η αστυνομία τηρήσει απέναντι στους ακροδεξιούς στάση ανοχής και συγκάλυψης, αντίστοιχη με τη στάση που κράτησε στον Άγιο Παντελεήμονα επί μακρά περίοδο, είναι πολύ πιθανό να συμβούν σοβαρές βιαιοπραγίες. Εφιστούμε την προσοχή προς κάθε κατεύθυνση, πως αν την Τετάρτη πειραχτεί έστω και μια τρίχα μετανάστη ή ντόπιου κατοίκου, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, θα φέρει ακέραια την ευθύνη.

Εχουν υπογράψει ως τώρα:

Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος

Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» 6ου Διαμερίσματος

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Ενεργοί πολίτες της πλατείας Αμερικής

Δημοτική Κίνηση «Ανοιχτή Πόλη»,

ΣΥΡΙΖΑ 6ου Διαμερίσματος

Οικολόγοι Πράσινοι της ευρύτερης περιοχής

--

Αριστερά χωρίς ιδέες και χωρίς φαντασία

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό που με απογοητεύει στον διάλογο που αναπτύσσεται στον όλο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι διαφορετικές απόψεις, ούτε η σφοδρότητα των αντιπαραθέσεων, αλλά οι κοινοτοπίες, "το λίγο" στις ιδέες, στις αναλύσεις, στους στόχους, στις προτάσεις, στις διεκδικήσεις, στις αντιρρήσεις. Είναι η απουσία φαντασίας.

Κι όμως, η πλειονότητα των στρατηγών και ένα μεγάλο μέρος των στρατιωτών ανήκουν στις γενιές εκείνες του '68, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης και σε έναν χώρο (με την ευρεία έννοια), εκείνον της αριστεράς, που τον καιρό που ήταν νέοι, αν μη τι άλλο, διεκδικούσε τη "φαντασία στην εξουσία", ενώ ήταν "ρεαλιστές" γιατί "πρότειναν την ουτοπία".

Ήταν κάποτε η αριστερά που (παρ' όλες τις εσωτερικές έριδες και διαφορές της) είχε ιδανικά, στόχους, αντιπάλους στην αντίπερα όχθη. Ήμασταν "εμείς" που θέλαμε έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο όμορφο. Ολόκληρο τον κόσμο και όχι την "αυλή του σπιτού μας". Και ήταν οι "άλλοι", γκρίζοι, κομφορμιστές, χωρίς όνειρα, εκτός από εκείνο της κονόμας. Ήταν κάποτε οι εργάτες, οι αγρότες, οι φοιτητές, οι διανοούμενοι: ο κόσμος της εργασίας και της δημιουργίας. Και ήταν οι "καπιταλιστές και οι λακέδες τους": ο κόσμος του κεφαλαίου.

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ο προλεταριακός διεθνισμός, μια θεμελιώδης αξία για την αριστερά, που έκανε τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, τις επαναστάσεις στην Κίνα και την Κούβα, τα αντάρτικα στη Λατινική Αμερική, τις εργατικές απεργίες στις χώρες της Ευρώπης δικό μας πόλεμο, δικές μας επαναστάσεις και αντάρτικα, δικές μας απεργίες.

Από τη δεκαετία του '50 η αριστερά ακολούθησε βαθμηδόν μια πορεία αντίθετη προς εκείνη του καπιταλισμού. Ενώ το κεφάλαιο έσπαγε τα δεσμά του κράτους - έθνους, για να διεθνοποιηθεί (παγκοσμιοποιηθεί) τελικά στην τελευταία εικοσαετία του αιώνα μας δημιουργώντας το "παγκόσμιο οικονομικό χωριό", η αριστερά προοδευτικά ταυτιζόταν με το έθνος, το κράτος και το κράτος - έθνος.

Στην πρώτη φάση αυτής της πορείας, την επιθετική (για την αριστερά) φάση, στο κράτος βρήκε το θεσμικό και νομικό πλαίσιο για να αναπτύξει και να καταχωρίσει την πολιτική και συνδικαλιστική της δύναμη. Στη δεύτερη φάση, την αμυντική, οχυρώθηκε πίσω από το κράτος για να υπερασπιστεί όπως - όπως τις κοινωνικές κατακτήσεις από την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Εγκαταλείποντας τις μεγάλες ιδέες που την είχαν γεννήσει.

Ο εκφυλισμός αυτός της αριστεράς είναι κατανοητός. Η προοπτική της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής αλληλεγγύης, η απώλεια κάθε πολιτικού ελέγχου στις οικονομικές επιλογές είναι απειλές καθημερινές και πραγματικές. Αλλά είναι απογοητευτικό εκείνοι που θέλαμε να "αλλάξουμε τον κόσμο" να έχουμε σήμερα ως μοναδικό στόχο την υπεράσπιση των κεκτημένων. Γιατί αυτό σημαίνει, πέρα από την όποια επαναστατική ρητορική χρησιμοποιούμε, ότι έχουμε αποδεχθεί πως αυτόν τον κόσμο δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, ότι ο καπιταλισμός είναι το μόνο δυνατό μοντέλο.

Και είναι λάθος η "εθνική" απάντηση στην παγκοσμιοποίηση. Η τελική μάχη που εξελίσσεται σήμερα μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας δεν μπορεί να δοθεί πλέον στο επίπεδο του κράτους - έθνους. Κανένα κράτος δεν είναι τόσο ισχυρό ώστε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την παγκόσμια δύναμη του κεφαλαίου. Μόνο όποιος δεν θέλει να δει δεν βλέπει ότι ο πολιτικός και κοινωνικός έλεγχος στην οικονομία και την παραγωγή μπορεί να επιβληθεί μόνο σε υπερεθνικό πολιτικό επίπεδο, με μια διεθνή κινητοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της εργασίας.

Οι δυνάμεις και η θέληση υπάρχουν, όπως δείχνουν οι κοινωνικές εκρήξεις σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά η πρώην διεθνιστική αριστερά δεν φαίνεται ικανή να τις μετατρέψει σε πολιτική πρόταση. Δεν αντιλαμβάνεται ότι στον καιρό της παγκοσμιοποίησης η ταξική πάλη είναι παγκόσμια. Παραπαίει (στις διάφορες εκφάνσεις της) από τον πιο πρωτόγονο μαρξισμό - λενινισμό στον εθνικιστικό λαϊκισμό ή στον άκριτο, άκρατο και ρητορικό ευρωπαϊσμό. Χωρίς μεγάλες ιδέες και χωρίς φαντασία.

Έχουμε χίλιους λόγους όλοι και όλες να απεργήσουμε στις 24 Φλεβάρη.

Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την Πανελλαδική απεργία στις 24 Φλεβάρη.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Φλεβάρης 2010
STRIKE BACK – ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ
Εργαζόμενοι/ες
Έχουμε χίλιους λόγους όλοι και όλες να απεργήσουμε στις 24 Φλεβάρη.
Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου λίγες μέρες πριν τις εκλογές μας έλεγε ότι υπάρχουν χρήματα και λίγες μέρες μετά ανακάλυψε ότι τα ταμεία είναι άδεια. Τα χρήματα υπάρχουν όχι όμως για μας τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, αυτούς που τελικά τα έχουν ανάγκη αλλά για τις τράπεζες , τους εφοπλιστές, το ΣΕΒ και πρόσφατα ανακαλύψαμε και τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Γιατί δεν ευθυνόμαστε εμείς οι εργαζόμενοι για το έλλειμμα και το χρέος. Υπεύθυνοι είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που με τις πολιτικές τους τόσα χρόνια υπηρετούν και δεν φορολογούν το κεφάλαιο, τις τράπεζες, τα ΜΜΕ, την εκκλησία, ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία και κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Γιατί δεν χρεοκοπήσαμε εμείς οι εργαζόμενοι αυτή τη χώρα αλλά η νεοφιλελεύθερη πολιτική του συναινετικού δικομματισμού, που με ορόσημα (Ολυμπιάδα, ΟΝΕ κ.λ.π.) και μύθους επέβαλε παρατεταμένη λιτότητα και ληστεία σε βάρος μας. Τι έγινε με τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, τη μεταρρύθμιση Καραμανλή και τώρα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου; Ή μήπως χρεοκοπήσαμε από τον εργαζόμενο που πληρώνεται με το μπλοκάκι, τον εργάτη που αμείβεται με τον κατώτερο μισθό (628 ευρώ το μήνα), τον δάσκαλο που αμείβεται «υπερβολικά», τον συνταξιούχο των 486 ευρώ το μήνα, τον αγρότη που «κατασπαταλά» τις επιδοτήσεις ή μήπως από το μετανάστη που θεωρείται πολίτης β΄ κατηγορίας.
Γιατί αρνούμαστε την ευρωθηλιά του Συμφώνου Σταθερότητας που στήθηκε για να εξασφαλίσει τα κέρδη τους με αποτέλεσμα το διεθνές κεφάλαιο να κερδοσκοπεί με τα ληστρικά επιτόκια του ελληνικού χρέους και οι εργοδότες και οι τραπεζίτες να είναι ευτυχείς με τη μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών, τη διάλυση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος.
Γιατί δεν αποδεχόμαστε το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας, τον τριπλό διεθνή οικονομικό έλεγχο και οικονομική κατοχή της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που ζητούν - επιπλέον από τα αντεργατικά μέτρα που ήδη έχουν παρθεί - να μας κοπεί το δώρο των Χριστουγέννων, να απελευθερωθούν πλήρως οι απολύσεις και να υπάρξει νέα αύξηση του ΦΠΑ σε όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες.
Γιατί εάν δεν τους σταματήσουμε, θα ακολουθήσουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα με περισσότερες απολύσεις, μεγαλύτερους έμμεσους φόρους, περισσότερους επισφαλείς εργαζόμενους, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις. Η οικονομία της χώρας μας θα καταψυχτεί και θα μπει σε πιο βαθειά ύφεση και η κοινωνία θα γίνει ένα απέραντο πτωχοκομείο με εκατομμύρια φτωχούς και ανέργους.
Γιατί δεν θα μας σταθεί εμπόδιο η δικομματική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ), που έχει ταχθεί πλέον ανοιχτά με την κυβέρνηση, δεν οργανώνει αγώνες, δεν κάνει απεργίες, δεν εκφράζει τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, λειτουργεί ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης.
Γιατί ο κ. Παπανδρέου , μας προκαλεί όταν λέει ότι η οικονομία δεν αντέχει μπλόκα, απεργίες, διαδηλώσεις και ότι αυτοί που αντιδρούν στα μέτρα της κυβέρνησης είναι οι βολεμένοι. Είναι βολεμένοι οι εργαζόμενοι στα stage και οι συμβασιούχοι, οι εργαζόμενοι με ενοικίαση, οι μερικά απασχολούμενοι, οι αμειβόμενοι στον ιδιωτικό τομέα με μισθούς πείνας; Είναι βολεμένοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που ο μισός μισθός τους είναι επιδόματα; Είναι βολεμένοι οι αγρότες που πουλάνε το στάρι, το λάδι, το ρύζι με τιμές κάτω του κόστους για να θησαυρίζουν οι μεγαλέμποροι; Μήπως είναι βολεμένοι οι 750.000 άνεργοι που μόλις επιβιώνουν με 450 ευρώ το μήνα; Και τότε ο Μίχαλος του ΕΒΕΑ, οι μεγαλοεκδότες ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών, ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές σε ποια κατηγορία ανήκουν;
Γιατί το χρωστάμε στους αγώνες που έγιναν και δεν δικαιώθηκαν. Στις καθαρίστριες και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στους ναυτεργάτες, στους couriers, στους εργαζόμενους με stage και στους συμβασιούχους, στους απολυμένους της ολυμπιακής και της κλωστοϋφαντουργίας Λαναρά και σε χιλιάδες ακόμα.
Γιατί η απεργία στις 10 Φλεβάρη ήταν η αρχή. Μπορούμε να νικήσουμε. Οι ενωτικοί αγώνες και ο κοινωνικός ξεσηκωμός είναι μονόδρομος.
Απαιτούμε:
Πλήρη, σταθερή, ασφαλισμένη, αξιοπρεπή εργασία με μισθούς που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες για όλους και όλες. Είναι δικαίωμα μας!
Στήριξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες.
Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την οικονομική και κοινωνική στήριξη των ανέργων.
Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο και ιδιαίτερα στην παιδία, υγεία, πρόνοια, προστασία του περιβάλλοντος.
Δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Απόκρουση και ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων.
Διεύρυνση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
να παρθούν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα τώρα!
Να καταργηθούν το σύμφωνο σταθερότητας και το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας.
ΣΤΙΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η Ελλάδα στο Κέντρο της Γης

Αρθρο του Αλέκου Αλαβάνου
στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς


Στην χώρα μας διαμορφώνεται το πρώτο δοκιμαστικό κράτος του Matrix
Η μάχη είναι εξαιρετικά δύσκολη,αλλά οφείλει να κερδηθεί

Το μεγάλο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 τελικά έγινε πραγματικότητα. Να είναι συνεχώς η Ελλάδα αντικείμενο συζήτησης σε όλο τον κόσμο. Από τη New York Times μέχρι το Αljazeera. Το όνειρο, όμως, ως εφιάλτης. Στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για να εικονογραφήσουν το ελληνικό δράμα και την επερχόμενη τραγική του κατάληξη ανασύρονται πρόσωπα και καταστάσεις από την αρχαιοελληνική μυθολογία. Ίσως όντως μοιάζει με δράμα. Που υπερβαίνει όμως τα όρια της Ελλάδας. Και είναι εν εξελίξει.

Πράξη Πρώτη, ο Δούρειος Ίππος: Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Πάνω στα στεγαστικά δάνεια των αμερικανών φτωχών οικοδομήθηκε ένα τερατόμορφο, γιγαντιαίο πλασματικό σύστημα τίτλων, τα «τοξικά χαρτιά». Η «φούσκα» έσκασε το 2007. Όλος ο «καλός κόσμος» των τραπεζών είχε μπει στο βρωμερό κόλπο. Οι κυβερνήσεις της Δύσης παραβιάζουν το «Πάτερ Ημών» τους. Επιστρατεύουν το κράτος, δίνουν ασύλληπτες οικονομικές ενισχύσεις στις μεγάλες τράπεζες. Όταν η κρίση περνάει στην αμερικάνική αυτοκινητοβιομηχανία, και σε όλο τον παραγωγικό ιστό Αμερικής και Ευρώπης, ακολουθούν μια πολιτική μηδενικών σχεδόν επιτοκίων. Έτσι φτάνουν σε μια ασταθή ισορροπία. Τους διαφεύγει όμως μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο απέναντι στις αιτίες της κρίσης, τις τυχοδιωκτικές κερδοσκοπικές πρακτικές. Όπως το short selling, η πρακτική να δανείζονται τίτλους, να τους πωλούν, να επιτίθενται για να καταρρεύσει η τιμή τους, να τους ξαναγοράζουν, να τους επιστρέφουν και να εξασφαλίζουν αστραπιαία τεράστια υπερκέρδη.

Πράξη Δεύτερη, οι Λαιστρυγόνες: Τα hedge funds, κεφάλαια υψηλού ρίσκου και γρήγορων αποδόσεων, στρέφονται τώρα στα δημόσια ομόλογα. Μπαίνουν στην αγοραπωλησία των Credit Default Swaps, ενός είδους περίπλοκων ασφαλειών υπερδανεισμένων οργανισμών. Πρόκειται για μια από τις πιο διεστραμμένες λειτουργίες του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι επενδυτές δεν έχουν καμία σχέση με το ασφαλιζόμενο προϊόν και όσο πιο επισφαλής γίνεται ο ασφαλιζόμενος, τόσο μεγαλύτερα τα κέρδη τους. Είναι σα να έχω επενδύσει στο αυτοκίνητο του γείτονά μου, να έχω μεγάλα κέρδη αν καταστραφεί, δεν μένει παρά να του βάλω τη νύχτα φωτιά. Η πρακτική της κερδοσκοπίας σε ασφάλειες ήταν απαγορευμένη 100 χρόνια πριν τον Μαρξ μέχρι το 1990, οπότε εμφανίσθηκε ως νέα τεχνολογία. Η Financial Times υπολογίζει ότι μέχρι 80 δις $ έχουν τοποθετηθεί στο short selling ασφαλειών του ελληνικού χρέους. Αυτές είναι οι περιβόητες «αγορές» που μας λένε με θρησκευτική ευλάβεια στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Aυτές δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για τα δυσθεώρητα τραπεζικά «spread».

Πράξη Τρίτη, ο Κερδώος Ερμής: Μέσω της κερδοσκοπίας στα ασφάλιστρα των ομολόγων, ανοίγει ένας μεγαλύτερος χώρος δράσης, αυτός των νομισματικών ισοτιμιών. Το ευρώ προσφέρεται, λόγω της μεγαλύτερης κρίσης και των εσωτερικών αντιφάσεων των «16», σε σύγκριση με το δολάριο ή το γεν. 40 χιλιάδες συμβόλαια που ποντάρουν στην πτώση του ευρώ υπολογίσθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Φλεβάρη. Τα συμβόλαια των hedge funds γίνονται σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας σε σχέση με περιεχόμενο, ποσά και συμμετέχοντες. Πάνω από τα μισά πραγματοποιούνται στο Λονδίνο. Το ευρώ, μέχρι τώρα η ανερχόμενη νομισματική δύναμη παγκοσμίως έχει φθάσει το χαμηλότερο σημείο του απέναντι στο δολάριο μέσα στο εννεάμηνο. Τα ελληνικά ομόλογα είναι θέατρο σκιών μπροστά στο μεγάλο έργο, το μέλλον της Ευρωζώνης.



Πράξη Τέταρτη, ο Κρέων : Για να ξεκινήσει το πάρτι Τραπεζών και κεφαλαίων ενάντια σε κρατικά ομόλογα χρειάζονταν ο DJ. Τον ρόλο αυτό τον έπαιξε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όταν κατέρρεαν οι ιδιωτικές Τράπεζες η Ε.Κ.Τ. χαλάρωσε τις προϋποθέσεις για τα ομόλογα, έστω και μειωμένης αξιοπιστίας, που δέχονταν ως ενέχυρο για να δανείσει. Μόλις οι Τράπεζες συνέρχονται, αλλά η χρηματοπιστωτική κρίση μεταφέρεται ως δημοσιονομική στις ευρωπαϊκές χώρες ανακοινώνει ξαφνικά ότι μέχρι τέλος του 2010 θα επιστρέψει στο καθεστώς των αυστηρών κριτηρίων. Κρατικά ομόλογα, υποβαθμισμένα από τους Οίκους Αξιολόγησης, όπως της Ελλάδας, κινδυνεύουν να χάσουν την αξία τους ως ενέχυρα. Ο στρατηγός Τρισέ, ο σωτήρας του ευρωπαϊκού τραπεζικού κεφαλαίου, δίνει το σύνθημα «Επίθεση!» ενάντια στα ομόλογα, την οικονομία και την κοινωνία της χώρας μας.


Πράξη Πέμπτη, η Ιφιγένεια : Σε τελευταία έκθεσή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς για την επόμενη δεκαετία στη χειρότερη θέση βρίσκεται η Ιαπωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που πρέπει να περιορίσουν το έλλειμμά τους κατά 13% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, μετά η Ιρλανδία, η Ισπανία , η Ελλάδα με 9% κι αμέσως μετά οι ΗΠΑ με 8,8%. Γιατί η μπίλια σταματάει στο GR; Ασφαλώς η Ελλάδα έχει τον πιο αρνητικό συνδυασμό ελλείμματος και χρέους μαζί. Όμως η Ισπανία έχει 20% ανεργία και στην Ιταλία η διαφθορά είναι εγκατεστημένη μέσα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Η Ελλάδα συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την ιδιότητα του «αδύναμου κρίκου» και στην οικονομία και στην πολιτική. Δύο εναλλασσόμενα κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εκτεθειμένα για τους φανερούς και κρυφούς δανεισμούς, καταγγέλλουν το ένα τις λογιστικές αλχημείες του άλλου διεθνώς. Δημιουργούν το εύφορο κλίμα για να ανθίσει η κερδοσκοπία και να περιβληθεί μάλιστα με ηθική νομιμοποίηση.

Πράξη Έκτη, η Κόπρος του Αυγεία : Στην Αϊτή έγινε σεισμός, 150 χιλιάδες νεκροί, τρείς μέρες στα πρωτοσέλιδα. Στην Ελλάδα, όχι. Επί βδομάδες, μήνες πρώτη είδηση σε τηλεοράσεις και τύπο. Από την έκβαση του διεστραμμένου πειράματος στο ταλαίπωρο σώμα της πατρίδας μας κρίνεται ολόκληρη η ευρωπαϊκή και παγκόσμια μετακρισιακή νέα τάξη. Αν θα λειτουργήσει το φαινόμενο της «μόλυνσης» και του ντόμινο, από τη Πορτογαλία μέχρι τις Η.Π.Α. Αν η Ευρωζώνη παραμείνει μόνο Νομισματική Ένωση ή εξελιχθεί και σε Πολιτική Ένωση. Αν το ευρώ θα παραμείνει διεθνές αποθεματικό ή θα γυρίσουμε στη μονοκρατορία του δολαρίου. Αν η «Paulson Hedge Fund ενάντια στο ευρώ» το 2010 θα έχει την επιτυχία του «Soros ενάντια στη Βρετανία» του 1976. Η Ελλάδα έχει βρεθεί, χάρη στην εγκληματική ανικανότητα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της, στο σεισμικό επίκεντρο των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πάνω στην πλάτη των εργαζομένων μας αυτές τις μέρες λύνουν τους λογαριασμούς τους οι πειρατές, οι ακρίδες, οι ιερείς, οι γραφειοκράτες μισθοφόροι, οι θησαυροφύλακες του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού.

Πράξη Τελική και Μελλοντική, οι Ευμενίδες: Η μοίρα της Ελλάδας θεωρείται προδιαγραμμένη. Μείωση του ελλείμματος κατά 10% του ΑΕΠ οδηγεί σε μείωση του ΑΕΠ κατά 15%. Πάγωμα της οικονομίας, κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους. Στην Ελλάδα διαμορφώνεται το πρώτο δοκιμαστικό κράτος του Μatrix. H μάχη είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά οφείλει να κερδηθεί. Είναι ελληνική, ευρωπαϊκή και διεθνής. Το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, ένοχο για την κατάπτωση και τον διασυρμό, έχει χρεοκοπήσει. Ήδη το έχει αντικαταστήσει το ECOFIN, που αποφασίζει για την Ελλάδα χωρίς καν τη συμμετοχή της κυβέρνησης της. Μόνο η μαζική ενεργοποίηση της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει τον ρου. Έννοιες όπως «Νέα Κοινωνική Πλειοψηφία», «Μέτωπο Αλληλεγγύης», «Δημοψήφισμα για την εφαρμογή του Σύμφωνου Σταθερότητας», «Τοπικές Επιτροπές» εφόσον φυτρώσουν μέσα στην κοινωνία, μπορούν να οδηγήσουν σε μια μεγάλη νίκη. Μια αριστερά, οριστικά έξω από την πεπατημένη και τους μηχανισμούς, εμπνευσμένη και ρηξικέλευθη, απελευθερωμένη και δημοκρατικά συγκροτημένη, μπορεί να εκλύσει μια αφάνταστη κοινωνική ενέργεια, ένα «εργατικό Δεκέμβρη». Για την Ελλάδα. Για την Ευρώπη. Για τον κόσμο.

Στο τέλος -τέλος η αριστερά μπορεί να ακούσει τα λόγια της Αθηνάς προς τις Ευμενίδες, από την τραγωδία του Αισχύλου : «Πάντα να γλυτώνεις, συντρέχοντας, το γένος των ανθρώπων. Μα για τους άνομους σκληρή να γίνεις.»

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στη εκδήλωση - συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση και το σύμφωνο στ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι – Φίλοι και Φίλες.

Με την συγκέντρωση αυτή, θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα ενότητας, αντίστασης και αγώνα.

Αυτό το μήνυμα στέλνει η Αριστερά σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους νέους ανθρώπους σε όλες και όλους όσοι αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον τους.

Tο στέλνει σε όλες και όλους αυτούς που αγωνίζονται να επιβιώσουν με μισθούς και συντάξεις φτώχειας, σε όλες και όλους όσοι βλέπουν τη ζωή τους να περνάει μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια.

Και το μήνυμα αυτό λέει: Τώρα δεν είναι ώρα ούτε της υπομονής ούτε της συναίνεσης. Τώρα είναι ώρα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, πριν να είναι αργά.

Αρκετά μίλησαν οι κερδοσκόποι, οι κάθε λογής πρόθυμοι τεχνοκράτες, τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού.

Τώρα θα μιλήσουν οι εργαζόμενοι. Τώρα θα μιλήσει η κοινωνία, που όλοι αυτοί την θέλουν αμήχανη, παθητική και φοβισμένη.

Και η φωνή της, η φωνή που διεκδικεί ζωή και αξιοπρέπεια, θα ακουστεί πολύ δυνατά. Σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτό το μήνυμα μεταφέρουμε σήμερα από την άλλη άκρη της Ευρώπης. Από την Ιβηρική χερσόνησο, από όπου η Πορτογαλική και Ισπανική αριστερά μας στέλνουν μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης.

Αλλά και μήνυμα ελπίδας ότι οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας από δω και στο εξής δε θα αλωνίζουν μόνες τους στην Ευρώπη.

Η φωνή των εργαζόμενων, η φωνή των λαών θα ακουστεί δυνατά, αφού δε θα μείνουμε ο καθένας μόνος του αλλά θα συντονίζουμε τις προσπάθειές μας και τις δράσεις μας.

Θα συντονίσουμε τις δράσεις μας για να δώσουμε ένα μήνυμα ισχυρό. Τόσο ισχυρό ώστε να φτάσει στους κομισάριους των Βρυξελών και στους κερδοσκόπους των αγορών.

Τόσο ισχυρό ώστε να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες και να ανατρέψει τα σχέδια ισοπέδωσης των κοινωνικών κατακτήσεων των λαών της Ευρώπης.

Σ/σες και σ/φοι, φίλες και φίλοι

Αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό είναι πρωτοφανή. Ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν είδαμε τέτοιου μεγέθους επίθεση σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, τέτοια απόπειρα να λεηλατηθούν ζωές και να υποθηκευτεί το μέλλον ολόκληρων γενεών.

Αν νομίζουν ότι τα σχέδιά τους θα υλοποιηθούν χωρίς αντίσταση και χωρίς κόστος, είναι πολύ γελασμένοι.

Αν νομίζουν ότι ο κόσμος της δουλειάς, οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι νέοι των 700 ευρώ θα παρακολουθούν αμέτοχοι την επίθεση που οργανώνεται εναντίον τους κάνουν πολύ μεγάλο λάθος.

Ο κόσμος αυτός έχει φωνή. Και η φωνή αυτή θα ακουστεί πολύ δυνατά.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Τις τελευταίες μέρες, βομβαρδιζόμαστε με αναλύσεις για την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας.

Το μόνο που δεν ακούγεται είναι ποιος είναι υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή.

Είναι αδιανόητο να μην πληρώνει κανείς τον πολιτικό λογαριασμό, να μην ζητιούνται και μην αποδίδονται οι βαριές ευθύνες στις παρατάξεις του δικομματισμού που σπατάλησαν την μεταπολίτευση και τον πλούτο της χώρα μας, υπηρετώντας εγχώρια και διεθνή μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και οδηγώντας σε απόγνωση το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας και ιδιαίτερα της νεολαίας.

Για την Αριστερά το χρέος, και τα μεγάλα ελλείμματα που συμβαδίζουν με την ανεργία και την φτώχεια, αποτελούν πρόβλημα που πρώτοι εμείς υφιστάμεθα και πρώτοι απ’ όλους εμείς τονίσαμε τις βαρύτατες κοινωνικές τους συνέπειες.

Για μας η κρίση δεν είναι ένα κόλπο ή ένα τρικ του διεθνούς νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου αλλά είναι και μια πραγματικότητα η οποία εκτός από προβλήματα δημιουργεί και το πεδίο για τη διαμόρφωση και την προβολή πραγματικά εναλλακτικών προοδευτικών προτάσεων για την υπέρβασή της, σαν αυτές που εμείς από την πρώτη στιγμή με αιχμή το τραπεζικό σύστημα είχαμε επεξεργαστεί και προβάλλει έγκαιρα.

Όταν εμείς εδώ και χρόνια μιλάγαμε μαζί με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που μαζί συγκροτήσαμε το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και το Ευρωπαϊκό κοινωνικό Φόρουμ, για ένα επικίνδυνο Σύμφωνο Σταθερότητας που θα έπρεπε να αλλάξει και να γίνει Σύμφωνο για την απασχόληση, για την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και για την αειφόρο ανάπτυξη, μας θεωρούσαν ως ευρωσκεπτικιστές, ως υπονομευτές του κοινού ευρωπαϊκού οράματος, ως μια Αριστερά που απέχει από την πραγματικότητα και στηρίζεται σε ουτοπικές αναλύσεις και σε ιδεοληψίες.

Τα ίδια μας έλεγαν όταν ως Προμηθείς για την επερχόμενη κρίση διοργανώσαμε τα μαζικά ευρωπαϊκά κοινωνικά φόρα και βάλαμε στο κέντρο της κινητοποίησής μας το σύνθημα «να είναι οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», όπως και σήμερα που λέμε «να μην πληρώσουμε εμείς τη δικιά τους κρίση».

¨Όλα αυτά τα χρόνια όμως οι περίφημες αγορές ζητούσαν επί της ουσίας να σταματήσει κάθε μορφή αναδιανομής πλούτου στην κοινωνία.

Και αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η εκτίναξη των ελλειμμάτων και του χρέους, για τα οποία οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι σύρονται σήμερα στο ειδώλιο.

Στο διάστημα αυτό όμως δεν εκτινάχθηκαν μόνο τα ελλείμματα. Εκτινάχθηκαν και οι κοινωνικές ανισότητες, πράγμα για το οποίο επίσης η χώρα μας δεχόταν διεθνώς συγχαρητήρια.

Ρωτάμε λοιπόν σήμερα; Ποιος είναι υπεύθυνος για την σημερινή κρίση;

Είναι οι συντάξεις των 500 και 600 ευρώ;

Είναι οι μισθοί που συνήθως εξανεμίζονται στις πρώτες 15 μέρες;

Είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους με δουλειές του ποδαριού;

Είναι οι στρατιές των ανασφάλιστων και των stage που βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο;

Γιατί αυτοί καλούνται σήμερα να πληρώσουν και μάλιστα πολύ σκληρά, για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.

Θα το πούμε λοιπόν ευθέως. Όταν σήμερα όλος ο κόσμος μιλάει για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει μια Ελλάδα. Υπάρχουν δύο.

Υπάρχει η Ελλάδα των λίγων και ισχυρών. Αυτών που πλούτισαν με τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές, με τις χαριστικές ρυθμίσεις χρεών, με τις κερδοφόρες μπίζνες εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, με τα 28 δις κρατικής ενίσχυσης, με την κερδοσκοπία των ομολόγων του δημοσίου, με την μεταφορά των ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους στο ΙΚΑ, με τις σημαίες ευκαιρίας, με τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια, με την διαρκή συμπίεση του κόστους εργασίας.

Και υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα των πολλών. Αυτών που δεν θέλουν τίποτα άλλο εκτός από το να ζουν με τη δουλειά τους, αλλά να ζουν με αξιοπρέπεια.

Αυτών που διεκδικούν το δικαίωμά τους στη μόρφωση, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στην υγεία και την παιδεία. Και σήμερα, αυτή η δεύτερη Ελλάδα, η Ελλάδα των πολλών καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης. Και να διασφαλίσει την υψηλή κερδοφορία των λίγων.

Αλλά δεν πάει άλλο. Η αίσθηση της κοινωνικής αδικίας και της εκμετάλλευσης ξεχειλίζει πια. Και η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Δεν αξίζει το κόπο να αναφερθώ εκτενώς στις προεκλογικές δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης και του σημερινού πρωθυπουργού προσωπικά.

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ μεγαλύτερη και τόσο απροκάλυπτη υπαναχώρηση, τέτοιας κλίμακας διάψευση των προσδοκιών για ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.

Ο κόσμος θέλησε να απαλλαγεί από μια κοινωνικά άδικη και σκληρή πολιτική την οποία εφάρμοζε η Νέα Δημοκρατία. Και εμπιστεύτηκε τον κ. Παπανδρέου ο οποίος δεν τσιγκουνεύτηκε καθόλου σε διακηρύξεις κοινωνικής ευαισθησίας.

Ο κόσμος ψήφισε τις δεσμεύσεις για ένα κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Και σήμερα έρχεται αντιμέτωπος με τις κυνικές δηλώσεις του κ. Λοβέρδου ότι η αλληλεγγύη των γενεών έχει τελειώσει και ότι το μόνο που θα μείνει όρθιο από το ασφαλιστικό είναι οι συντάξεις πείνας.

Ο κόσμος ψήφισε την περίφημη δέσμευση του κ. Παπανδρέου ότι θα ματώσει στις διαπραγματεύσεις με τους κοινοτικούς εταίρους προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον. Και σήμερα βλέπει τον πρωθυπουργό της χώρας και τον κ. Παπακωνσταντίνου να παίζουν με κατεβασμένα χέρια.

Να εκχωρούν κοινωνικά δικαιώματα στους κερδοσκόπους, ανοίγοντας τους ακόμα περισσότερο την όρεξη.

Να παραιτούνται από κάθε διεκδίκηση κοινοτικής αλληλεγγύης, όπως θα ήταν αυτονόητο στο πλαίσιο ενός κοινού νομίσματος.

Και να διαβεβαιώνουν ότι είναι έτοιμοι να υλοποιήσουν τα πιο αδιανόητα σχέδια προκειμένου να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία της χώρας.

Μόνο που αυτό στο οποίο καλείται σήμερα η χώρα, είναι να βυθιστεί στην ανεργία, στην φτώχεια και στην οικονομική ύφεση, χωρίς καμία προοπτική διεξόδου.

Και είναι πρόθυμοι να υλοποιήσουν μια τέτοια εγκληματική πολιτική, γιατί νομίζουν ότι με το κόλπο της επιτήρησης και των εξεταστικών επιτροπών θα αποφύγουν το πολιτικό κόστος.

Είναι όμως βαθιά γελασμένοι.

Είναι πολύ γελασμένοι αν νομίζουν ότι δεν θα δώσουν λόγο για τις πολιτικές τους επιλογές στην ελληνική κοινωνία.

Γι αυτό οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι.

Οι εκκλήσεις για εθνική ενότητα μπροστά στην κρίσιμη φάση που περνάει η χώρα, είναι απροκάλυπτα υποκριτικές.

Καλούνται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι σε ενότητα με τις τράπεζες για να βγούμε από το αδιέξοδο;

Και εντάξει, οι εργαζόμενοι θα συνεισφέρουν με μείωση του εισοδήματός τους, με κατάργηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, με περισσότερη έμμεση φορολογία, με διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος.

ΟΙ τράπεζες και τα ισχυρά οικονομικά κέντρα, τι ακριβώς καλούνται να συνεισφέρουν;

Τίποτα απολύτως, είναι η απάντηση.

Αν το σχέδιο πάει καλά, απλώς θα συνεχίσουν να βουλιάζουν στα κέρδη.

Αλλά με τέτοιους όρους δεν υπάρχει καμία εθνική ενότητα.

Για την αριστερά, λοιπόν, η διαχωριστική γραμμή είναι διαφορετική. Και τώρα με την κρίση, αυτή η διαχωριστική γραμμή γίνεται περισσότερο ευδιάκριτη από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.

Από την μια μεριά είναι οι ανθρώπινες ζωές, η δουλειά, η αξιοπρέπεια και από την άλλη είναι τα κέρδη.

Και αυτή είναι η γραμμή που χωρίζει σήμερα ολόκληρη την Ευρώπη.

Η μόνη ενότητα λοιπόν που μπορεί να αντιμετωπίσει την σημερινή κατάσταση, είναι η ενότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Είναι η στάση της αλληλεγγύης και του αγώνα ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους οικονομικά αδύναμους.

Γιατί η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι η μοναδική τους δύναμη. Είναι ο μοναδικός τρόπος να ακουστεί δυνατά η φωνή τους.

Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα δεν πρόκειται να μας βγάλει από κανένα αδιέξοδο. Καμία οικονομία δεν κατάφερε ποτέ να ισορροπήσει τα οικονομικά της μεγέθη χωρίς ανάπτυξη.

Οι δημοσιονομικοί περιορισμοί, οι περικοπές μισθών, ο στραγγαλισμός της πραγματικής οικονομίας δε πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Αντίθετα θα μας βάλουν ακόμα πιο βαθιά στον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Θα οδηγήσουν σε μια τραγωδία. Σε ένα νέο κύκλο ύφεσης όπου ούτε καν οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν θα επιτευχθούν.

Και αυτό δεν το λέει μόνο η ριζοσπαστική Αριστερά. Το λένε και όλοι οι οικονομολόγοι, στους οποίους ο κ. Παπανδρέου αναφερόταν διαρκώς προεκλογικά, για να τους ξεχάσει όμως σήμερα, που πλέκει το εγκώμιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Και όταν μιλάμε για μια συνεχώς ανατροφοδοτούμενη ύφεση, δεν μιλάμε για στατιστικές.

Μιλάμε για ανεργία, μιλάμε για φτώχεια, μιλάμε για τεράστια αδιέξοδα.

Μιλάμε για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που δεν θα μπορεί να συντηρηθεί με τον μισθό του ή την σύνταξή του, που θα εξωθηθεί στα παγκάκια και θα μαζεύει τα σκουπίδια από τις λαϊκές αγορές.

Μιλάμε για την κατάργηση της πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες, για κόσμο που δεν θα έχει δικαίωμα να αρρωστήσει αν δεν έχει λεφτά για να πληρώσει.

Και δεν είναι ότι αυτή η προοπτική διαφεύγει από την σκέψη των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων, ντόπιων και ξένων. Κάθε άλλο.

Απλώς δεν την θεωρούν καθόλου κακή. Στο βωμό του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας πάντα θα υπάρχουν παράπλευρες απώλειες.

Αρκεί να ανοίξουν οι ευκαιρίες για κέρδη. Κάθε λύση προς αυτή τη κατεύθυνση την ονομάζουν νοικοκύρεμα και σταθεροποίηση.

Έχουν όμως και μια μεγάλη ανησυχία. Δεν έχουν τεστάρει πόσο μπορεί να αντέξει το σκοινί που τραβάνε δίχως να σπάσει.

Για αυτό και κάπου πρέπει να εφαρμόσουν το πείραμά τους, για να μετρήσουν τις αντιδράσεις, να δουν πόσο μπορεί να αντέξει ένας λαός.

Και το πειραματόζωο είναι η χώρα μας και ο ελληνικός λαός και η πάντα πρόθυμη πολιτική ηγεσία των κυβερνήσεων του δικομματισμού.

Σε εμάς λοιπόν θα δοκιμάσουν πρώτα για να συνεχίσουν μετά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες στη σειρά αυτές του ευρωπαϊκού Νότου.

Να δουν πόσο μπορεί να αντέξει ένας λαός, μια κοινωνία χωρίς να αντιδράσει.

Αυτό θέλουν να μετρήσουν, αυτή η λογική βρίσκεται σήμερα στον πυρήνα της περίφημης κοινοτικής επιτήρησης, αυτή τη τεχνογνωσία θέλουν να δοκιμάσουν.

Υπάρχει βέβαια και η περιβόητη τεχνογνωσία του ΔΝΤ, που εφαρμόστηκε στη Λατινική Αμερική, αλλά εκεί κάτι δε πήγε καλά στο πείραμα και η οργή ξεχείλισε σε εξεγέρσεις.

Αυτό είναι το μόνο ίσως που τους τρομάζει, αλλά στη περίπτωση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου έχουν τις πρόθυμες σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, να παίξουν το ρόλο του Δούρειου Ίππου. Να ελέγξουν τις αντιδράσεις των συνδικάτων, να θολώσουν τα νερά, να χρησιμοποιήσουν τη γνωστή πια διγλωσσία.

Άλλα λένε και άλλα κάνουν.

Στο εσωτερικό τα ρίχνουν στις κακές αγορές και έξω συμμορφώνονται πλήρως στο ασφυκτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που και οι ίδιοι φυσικά συνοικοδόμησαν μαζί με τις φιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης.

Αυτό κάνει και ο Ισπανός Θαπατέρο και ο Πορτογάλος Σώκρατες.

Αυτό κάνει και η κυβέρνηση του κου Παπανδρέου τέσσερις μήνες τώρα.

Προς τα μέσα, κάνει την αμέτοχη, σηκώνει τα χέρια, μιλάει για κατάργηση της εθνικής μας κυριαρχίας και προσπαθεί αμήχανα να τα φορτώσει στους προκατόχους της.

Αλλά προς τα έξω είναι το καλό και πρόθυμο παιδί. Υπόσχεται απολύσεις και περικοπές, υπόσχεται διάλυση του ασφαλιστικού, υπόσχεται τη συνταγή της ολοκληρωτικής κοινωνικής οπισθοδρόμησης, υπόσχεται κάθε τι που θα μπορούσε να κατευνάσει τις άγριες κερδοσκοπικές διαθέσεις των αγορών.

Αλλά που να κατευναστούν. Όσα περισσότερα τους δίνουν τόσο περισσότερα θα ζητάνε. Χθες ζητάγανε το 14ο μισθό, αύριο θα ζητάνε και το 13ο. Μεθαύριο μπορεί και να τους ζητήσουν και όλους.

Αυτός ο δρόμος τελειωμό δεν έχει.

Και όλα αυτά για να μη χρεοκοπήσει η χώρα.

Μα τι νόημα έχει η επίκληση του στόχου αυτού όταν με τις επιλογές αυτές στο όνομα του στόχου οδηγούμε σε πλήρη χρεοκοπία τη κοινωνία;

Και πως μπορούμε να μιλάμε για διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία όταν θα έχουμε μια χρεοκοπημένη κοινωνία;

Και τι είδους σοσιαλιστές είναι αυτοί που θα δεχτούν πιέσεις και «στημένες πιέσεις» ώστε να κοπούν μισθοί και επιδόματα εργαζομένων?

Των εργαζομένων που εργάζονται περισσότερο από όλους στην Ευρώπη και έχουν μόλις το 70 % του μέσου μισθού της ευρωζώνης.

Άραγε έδωσαν πρώτα πίσω οι τραπεζίτες το ζεστό κρατικό χρήμα που τους έσωσε πέρυσι? Κόπηκαν οι παρανοϊκοί εξοπλισμοί στη μέση;

Εισπράχθηκε τίποτε από τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες;

Εισπράχθηκαν τα 12 δις ευρώ της εισφοροδιαφυγής;

Χωρίς να έχει γίνει τίποτε από όλα αυτά η κυβέρνηση επιλέγει την «τεχνογνωσία», δηλαδή την θηλιά στον λαιμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Οφείλουμε να το πούμε ξεκάθαρα. Αυτό που πληρώνουμε σήμερα, είναι η χρεωκοπία ενός μοντέλου ανάπτυξης που εφαρμόστηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη.

Το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας έχει πια καταργηθεί στη πράξη και αυτό δε μπορεί να κάνουν πως δεν το βλέπουν.

Η ίδια η κρίση το κατάργησε κι αυτό αποδεικνύεται από το έλλειμμα της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Βρετανίας όσο και της Ελλάδας.

Κρατάνε από αυτό, μόνο τη θρησκευτική προσήλωση στη διάλυση των ασφαλιστικών συστημάτων και των εργασιακών σχέσεων.

Αυτά που υπαγορεύουν οι διεφθαρμένοι οίκοι αξιολόγησης που παριστάνουν τους γενικούς εισαγγελείς των χρεών και των ελλειμμάτων και που προέβλεπαν ζωή χαρισάμενη για τη Lehman Brothers μια μέρα πριν καταρρεύσει.

Οι οίκοι αξιολόγησης που καθορίζουν τη πορεία και το μέλλον ολόκληρων κρατών. Αυτά τα άντρα διαφθοράς που αντί να καταγγέλλονται από την ηγεσία της ευρωπαϊκής ένωσης, αναβαθμίζονται και επισημοποιούνται όπως αποκάλυψε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγες μέρες στο ευρωκοινοβούλιο.

Σήμερα, με το ελάχιστα πειστικό πρόσχημα της προστασίας της ευρωζώνης από τις κερδοσκοπικές πιέσεις, προωθούνται όλες οι μεταρρυθμίσεις που βρήκαν αντίσταση από τους εργαζόμενους της Ευρώπης όλα τα προηγούμενα χρόνια και ξηλώνονται κατακτήσεις δεκαετιών που κερδήθηκαν με αίμα και με θυσίες από τους λαούς της Ευρώπης.

Το ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, η πλήρης διάλυση του κοινωνικού κράτους, η ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιας περιουσίας. Και ακόμα η κατάργηση κάθε αναδιανομής πλούτου, όπως θεμελιώθηκε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες μετά τον πόλεμο.

Για μας, η Ευρώπη σήμερα δεν είναι απλώς ένα θεσμικό μόρφωμα. Οι αποφάσεις που παίρνονται σήμερα στις Βρυξέλλες αποτυπώνουν τους συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.

Ότι χάνεται από κοινωνικά δικαιώματα, μετατρέπεται σε κέρδος. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι που αύριο θα διαπιστώσουν ότι ο εργοδότης τους θα μπορεί να τους απολύσει χωρίς αποζημίωση.

Και οι νέοι που θα διαπιστώσουν ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να θεμελιώσουν δικαίωμα σε αξιοπρεπή σύνταξη, ακόμα και αν δουλεύουν μέχρι τα 70 τους.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι δεν θα απαντήσουν με εθνική περιχαράκωση, δεν θα απαντήσουν με εθνική συναίνεση.

Η μοναδική απάντηση είναι ο ενιαίος και αλληλέγγυος αγώνας των εργαζομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η απάντηση είναι ο αγώνας για μια άλλη Ευρώπη, που δεν θα στηρίζεται στο απαξιωμένο Σύμφωνο Σταθερότητας, ούτε θα κυβερνάται από μια ανεξέλεγκτη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αλλά θα χτιστεί ξανά, μέσα από ενωτικούς κοινωνικούς αγώνες σε καινούρια βάση.

Μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου, οι Έλληνες, οι Γερμανοί, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι, ελάχιστα πράγματα έχουν να χωρίσουν.

Αλλά τους ενώνει ο αγώνας για μια δημοκρατική κοινωνική Ευρώπη.

Ένας αγώνας που διεξάγεται ταυτόχρονα σε εθνικό αλλά και σε διεθνές πεδίο, με στόχο το πάντα επίκαιρο σύνθημα του κοινωνικού Φόρουμ: οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τις κοινωνικές δυνάμεις είναι ότι μπροστά μας βρίσκονται δύο δρόμοι.

Ο ένας είναι ο δρόμος της παραίτησης και της υποταγής.

Ο άλλος είναι ο δρόμος των κοινωνικών αγώνων. Ο δρόμος της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Μπορούμε να νικήσουμε αν βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο ενωμένοι. Ξέροντας ότι έχουμε με την μεριά μας το δίκαιο και την αλήθεια.

Στις 24 Φεβρουαρίου είναι η Γενική Απεργία. Πρέπει να γίνει πραγματικός σεισμός. Ένας σεισμός που θα κουνήσει τα γραφεία μέσα στα οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις για την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ένας σεισμός που θα γίνει αισθητός στις Βρυξέλλες. Και που θα δώσει το μήνυμα της αντίστασης στους εργαζόμενους ολόκληρης της Ευρώπης.

Ξέρουμε ότι τα επίσημα συνδικάτα βρίσκονται πολύ πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών. Μετά βίας και μέσα από πολλές παλινωδίες και τακτικισμούς πήρε η 24η Φεβρουαρίου τον χαρακτήρα της γενικής Απεργίας.

Ξέρουμε ότι πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει από αυτή την πλευρά για τον συντονισμό της δράσης των εργαζομένων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ξέρουμε επίσης ότι τη πρωτοβουλία που αναλάβαμε εμείς, να προτείνουμε μαζί με την αριστερά των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, που πλήττονται πρώτες από τη κρίση, το συντονισμό των αγώνων των εργαζομένων για κοινά αιτήματα και κινητοποιήσεις, θα έπρεπε πρώτοι αυτοί να το τολμήσουν, αν είχαν τη στοιχειώδη ευθύνη να ξεηολίσουν από τη γραφειοκρατική και διαχειριστική αντίληψη.

Αυτοί όμως δε μπορούν να συνεννοηθούν με την ΑΔΕΔΥ για κοινή απεργιακή κινητοποίηση, θα αναλάβουν τη πρωτοβουλία να συνεννοηθούν με τους Ισπανούς και τους πορτογάλους;

Ας μη τους αφήσουμε λοιπόν να πνίξουν την απεργία της ερχόμενης Πέμπτης, αντιμετωπίζοντάς την ως άλλη μια διεκπεραιωτική υπόθεση για την τιμή των όπλων.

Ας τη κάνουμε δική μας υπόθεση.

Τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, να την μετατρέψουν σε μια τεράστια φωνή διαμαρτυρίας και αντίστασης.

Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή .

ΘΑ είναι η αρχή για την συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού μετώπου, ενός μεγάλου κοινωνικού συνασπισμού που θα αναμετρηθεί με τους σημερινούς συσχετισμούς. Και που θα προωθήσει ένα εναλλακτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της μεγάλης κοινωνικής κρίσης.

Στο μέτωπο αυτό έχουν θέση όλοι. Όλοι αυτοί που διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Όλοι αυτοί που θέλουν η ζωή να προχωρήσει προς τα εμπρός και όχι να γυρίσει εκατό χρόνια πίσω.

Όλοι αυτοί που υπερασπίζονται τις αξίες της ενότητας και της αλληλεγγύης, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις εκλογές.

Όλοι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέρον απέναντι στην εργασιακή εκμετάλλευση.

Όλοι αυτοί που αντιδρούν στην περίεργη συμμαχία που έχει συγκροτηθεί ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ, με στόχο την χειρότερη μέχρι σήμερα κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Στέλνουμε λοιπόν από αυτή τη συγκέντρωση το μήνυμα του ενωτικού κοινωνικού αγώνα.

Αφού η κυβέρνηση δεν τολμά ή δε μπορεί να σηκώσει ανάστημα, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να το κάνει ο ελληνικός λαός.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι οι νέες και οι νέοι να βγάλουν την χώρα από την κρίση. Να μπλοκάρουν τα μέτρα της κυβέρνησης.

Το σύνθημα ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ να μπει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σπίτι, σε κάθε σχολή, στους δρόμους του δίκαιου αγώνα των αγροτών.

Σε αυτό τον αγώνα δε χωράνε αποκλεισμοί περιχαρακώσεις. Και τους θέλουμε όλους δίπλα μας, να δώσουμε τη μάχη μαζί.

Θέλουμε δίπλα μας τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που για μια ακόμη φορά αισθάνεται προδομένος.

Θέλουμε δίπλα μας τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν σε τίποτα να ελπίζουν ακολουθώντας το δρόμο της παθητικής αποδοχής επιλογών που καταστρέφουν τη ζωή μας.

Κυρίως όμως θέλουμε δίπλα μας όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.

Για αυτό και καλούμε τους ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, να βρεθούν στο πλευρό των ανθρώπων που δοκιμάζονται.

Γιατί δε μας αξίζει μια Ελλάδα με ένα εκατομμύριο άνεργους και δύο ή τρία εκατομμύρια φτωχούς.

Γιατί δε μπορεί κανείς να εμπνευστεί, να δημιουργήσει να γράψει σε ένα τοπίο κατεστραμμένο, με μια κοινωνία διαλυμένη.

Τώρα είναι η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Εμείς πρώτοι απ’ όλους αναλαμβάνουμε τις δικές μας. Και ξεφεύγουμε από τη παραλυσία και την εσωστρέφεια.

Καλούμε όμως και όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας να αναλογιστούν και να αναλάβουν τις δικές τους.

Δε μπορεί η κοινωνία να στενάζει και εμείς να δίνουμε αγώνα για το ποιος θα παραβγεί στον άλλο.

Δε μπορεί ο κόσμος να χάνεται και εμείς να είμαστε σε δυο διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες, η μια πεντακόσια μέτρα από την άλλη μη τυχόν και διασταυρωθούμε και κολλήσουμε καμιά ασθένεια.

Δεν μπορεί να συνεχίζεται για πολύ αυτή η κωμωδία.

Έχουμε όλοι ευθύνη απέναντι στην ιστορία.

Δε ζητάμε από κανέναν να προσχωρήσει στις απόψεις του αλλουνού.

Ζητάμε όμως από όλους να κάνουν το βήμα και να ενισχύσουν ενωτικούς και άρα αποτελεσματικούς αγώνες με στόχο να μπλοκαριστούν τα μέτρα.

Η ενεργοποίηση των κοινωνικών στρωμάτων, η ενεργή υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι το μοναδικό πράγμα που φοβούνται σήμερα οι κυρίαρχοι οικονομική κύκλοι.

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Αν οι εργαζόμενοι εδώ αντιμετωπίσουν την σημερινή κατάσταση με παραίτηση και ηττοπάθεια, κάθε μέρα τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα.

Αν, όμως, η κοινωνία αντισταθεί, το μήνυμα της αντίστασης θα περάσει σε ολόκληρη της Ευρώπη. Και αυτό είναι που τρέμουν οι μουλάδες του νεοφιλελευθερισμού, στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες.

Μπορούμε, λοιπόν, να νικήσουμε.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που βρίσκεται στην ενότητα, στην αλληλεγγύη και στον αγώνα.

Οι αντίπαλοι μας το ξέρουν και αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται.

Ας δώσουμε λοιπόν εκεί όλες μας τις δυνάμεις.

Ο αγώνας είναι μπροστά μας.

Αρκετά μίλησαν οι στημένοι τεχνοκράτες, οι ειδικοί, οι επαγγελματίες πολιτικοί και τα όρνεα των αγορών.

Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσει η κοινωνία. Και η φωνή της θα είναι πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά.