Η τραγωδία στη Μάνδρα έχει βυθίσει στο
πένθος όλη τη χώρα αφήνοντας βαρύ το αποτύπωμά της στην κοινωνία.
Δεκάδες πολίτες έπεσαν νεκροί και τραυματίστηκαν, ενώ χιλιάδες
οικογένειες μετρούν τις πληγές τους από το πέρασμα της κακοκαιρίας.
Κι αν το μείζον αυτή την ώρα είναι να επουλωθούν οι πληγές από αυτή την τραγωδία, το μεγαλύτερο ζήτημα της επόμενης ημέρας είναι να μην θρηνήσουμε ξανά θύματα από αντίστοιχες καταστάσεις.
Τα κύματα κακοκαιρίας δεν πρόκειται να σταματήσουν, πόσο μάλλον όταν όλοι οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής τα φαινόμενα θα είναι πιο έντονα και πιο συχνά.
Γι' αυτό πρέπει να γίνει ένα πολύ σημαντικό έργο, που ξεκινά από τον σχεδιασμό και φτάνει μέχρι την υλοποίηση δράσεων τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, που θα διορθώσει και θα αλλάξει όλο αυτό το στρεβλό μοντέλο που δημιούργησε το πρόβλημα. Την άναρχη δόμηση, το μπάζωμα των ρεμάτων, την αποψίλωση των δασών και την πλήρη απουσία οικολογικού σχεδιασμού.
Η φύση δεν εκδικείται, γιατί απλώς δεν είναι «τιμωρός». Η φύση προειδοποιεί για την ανθρώπινη ύβρι. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες πληγώνουν την φύση και αυτές οι δραστηριότητες οδηγούν στην πλειοψηφία τους σε αντίστοιχες τραγωδίες.
Αυτό που μπορούμε όλοι να αναλογιστούμε ύστερα από μια τέτοια τραγωδία, όπως αυτή εξελίχθηκε στη Δυτική Αττική, είναι να συλλογιστούμε όλοι και να δράσουμε, με πρώτη την κυβέρνηση.
Ο εθνικός σχεδιασμός, η εμπέδωση της οικολογικής συνείδησης και πρακτικής σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι ούτε ανέφικτα ούτε ουτοπικά. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως χώρα.
Όπως στη Μάνδρα, έτσι και σε κάθε Μάνδρα και σε κάθε φουσκωμένο χείμμαρο που είχε μπαζωθεί η κοίτη του, υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα μικρών, μεγάλων και μεγαλύτερων συμφερόντων που διεκδικεί κομμάτια της φύσης που δεν του ανήκουν. Πίσω από κάθε Μάνδρα υπάρχει μια πολιτεία κι ένα σύστημα τοπικών ή άλλων αρμοδίων και υπευθύνων που έκλειναν τα αυτιά τους και τα μάτια τους και επέτρεπαν να συντελεστεί το περιβαλλοντικό έγκλημα της “ανάπτυξης” με την πιο χυδαία και ανεπίτρεπτη λογική.
Γιατί σ' αυτή τη χώρα περισσότερο κι από την κακοκαιρία φταίει η χρόνια εγκληματική ολιγωρία. Και αυτό πρέπει να τελειώνει.
Κύριο άρθρο εφ. Η ΑΥΓΗ
Κι αν το μείζον αυτή την ώρα είναι να επουλωθούν οι πληγές από αυτή την τραγωδία, το μεγαλύτερο ζήτημα της επόμενης ημέρας είναι να μην θρηνήσουμε ξανά θύματα από αντίστοιχες καταστάσεις.
Τα κύματα κακοκαιρίας δεν πρόκειται να σταματήσουν, πόσο μάλλον όταν όλοι οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής τα φαινόμενα θα είναι πιο έντονα και πιο συχνά.
Γι' αυτό πρέπει να γίνει ένα πολύ σημαντικό έργο, που ξεκινά από τον σχεδιασμό και φτάνει μέχρι την υλοποίηση δράσεων τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, που θα διορθώσει και θα αλλάξει όλο αυτό το στρεβλό μοντέλο που δημιούργησε το πρόβλημα. Την άναρχη δόμηση, το μπάζωμα των ρεμάτων, την αποψίλωση των δασών και την πλήρη απουσία οικολογικού σχεδιασμού.
Η φύση δεν εκδικείται, γιατί απλώς δεν είναι «τιμωρός». Η φύση προειδοποιεί για την ανθρώπινη ύβρι. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες πληγώνουν την φύση και αυτές οι δραστηριότητες οδηγούν στην πλειοψηφία τους σε αντίστοιχες τραγωδίες.
Αυτό που μπορούμε όλοι να αναλογιστούμε ύστερα από μια τέτοια τραγωδία, όπως αυτή εξελίχθηκε στη Δυτική Αττική, είναι να συλλογιστούμε όλοι και να δράσουμε, με πρώτη την κυβέρνηση.
Ο εθνικός σχεδιασμός, η εμπέδωση της οικολογικής συνείδησης και πρακτικής σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι ούτε ανέφικτα ούτε ουτοπικά. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως χώρα.
Όπως στη Μάνδρα, έτσι και σε κάθε Μάνδρα και σε κάθε φουσκωμένο χείμμαρο που είχε μπαζωθεί η κοίτη του, υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα μικρών, μεγάλων και μεγαλύτερων συμφερόντων που διεκδικεί κομμάτια της φύσης που δεν του ανήκουν. Πίσω από κάθε Μάνδρα υπάρχει μια πολιτεία κι ένα σύστημα τοπικών ή άλλων αρμοδίων και υπευθύνων που έκλειναν τα αυτιά τους και τα μάτια τους και επέτρεπαν να συντελεστεί το περιβαλλοντικό έγκλημα της “ανάπτυξης” με την πιο χυδαία και ανεπίτρεπτη λογική.
Γιατί σ' αυτή τη χώρα περισσότερο κι από την κακοκαιρία φταίει η χρόνια εγκληματική ολιγωρία. Και αυτό πρέπει να τελειώνει.
Κύριο άρθρο εφ. Η ΑΥΓΗ
